مقالات

از اصطلاحاتی که در بورس مطرح است می توان به بازار اولیه بورس و بازار ثانویه بورس اشاره کرد. قابل درک است که شرکت های بازرگانی می بایستی با اقدام  فعالیت هایی برای خود تامین مالی کنند، این تامین مالی و پرداخت هزینه های رشد و توسعه به سرمایه گذاری بسیاری نیاز دارد و تامین و تهیه این سرمایه در زمانی محدود و کوتاه امکان پذیر نیست و شرکت های بازرگانی باید از منابع دیگری برای تامین مالی استفاده کنند. در این زمان بازارهای مالی، این امکان را به شرکت های بازرگانی و همچنین دولت ها می دهد که از طریق فروش اوراق بهادار نیاز های مالی خود را برطرف کنند. همانطور که میدانید بازار سرمایه به دو بازار اولیه و بازار ثانویه تقسیم می‌شود که در ذیل هر کدام را بررسی می کنیم و تفاوت بازار اول و دوم بورس را مطرح می کنیم. بازار اولیه: بازار اولیه(primary market) زمانی شکل می‌گیرد که دارایی برای بار اول مورد معامله قرار می‌گیرد؛ به‌عبارت‌دیگر بازاری که در آن اوراق بهادار شرکت‌ها برای اولین بار عرضه و فروخته می‌شود، بازار اولیه نام دارد. در این بازار شرکت‌ها به‌طور مستقیم سرمایه مورد نیاز خود را از طریق فروش سهام به مردم تأمین می‌کنند که این کار در قالب پذیره‌نویسی صورت می‌گیرد. پذیره‌نویسی از طریق بانکی که نماینده شرکت است یا سایر مؤسسات مجاز صورت می‌پذیرد. در این بازار فروشنده اوراق همیشه خود شرکتی است که سهامش در حال عرضه است. بازار اولیه بورس چه کاربردی دارد؟ همه‌ شرکت‌ها برای انجام فعالیت‌های خود به سرمایه نیاز دارند که این سرمایه می‌تواند به صورت سهام یا وام باشد. به‌ منظور افزایش سرمایه به شکل سهام، یک شرکت می‌تواند اوراق خود را به عموم مردم بفروشد. وقتی سهام‌ها مستقیماً به عموم مردم فروخته می‌شوند، این کار از طریق بازار اولیه بورس انجام می‌شود. سرمایه گذاران معمولا در بازار اولیه بورس، برای خرید اوراق بهادار مبلغ کم‌تری به نسبت بازار ثانویه پرداخت می‌کنند. بازار اولیه، هم برای بازار سرمایه و هم برای کل اقتصاد بسیار حیاتی است. در واقع این بازار، محلی است که در آن سرمایه شکل می‌گیرد. انتشار کلیه اوراق بهادار در بازار اولیه بورس، تحت مقررات سختگیرانه‌ای قرار دارد. شرکت‌ها در ابتدا باید بیانیه‌های خود را به کمیسیون بورس اوراق بهادار ارائه دهند و سپس صبر کنند تا پیش از انتشار در عرضه‌ عمومی، تائیدیه خود را دریافت کنند. انتشار اوراق بهادار در چنین بازاری به شرکت‌ها این امکان را می‌دهد تا پیش از وارد شدن به بازار ثانویه، سرمایه‌ بیشتری جذب کنند. حق و حقوق سرمایه گذاران فعلی نیز بر اساس میزان سهامی که اکنون در اختیار دارند به آن‌ها ارائه می‌شود و دیگر سرمایه گذاران نیز می‌توانند در سهام جدید سرمایه ‌گذاری کنند. از آنجایی که اکثر منتشرکنندگان اوراق بهادار همیشه درگیر فعالیت‌های مربوط به افزایش سرمایه نیستند، ممکن است از تجربه کافی جهت انجام این کار برخوردار نباشند. از طرفی هم عرضه‌کنندگان سرمایه پراکنده هستند و دستیابی به آن‌ها نیازمند وجود سازمان خاصی است. در نتیجه شرکت‌ها برای انتشار اوراق بهادار خود به سراغ «موسسات تامین سرمایه» می‌روند. موسسات تامین سرمایه در طراحی و فروش اوراق بهادار در بازارهای اولیه و ثانویه متخصص هستند و به عنوان واسطه‌ای میان منتشرکنندگان و سرمایه گذاران قرار می‌گیرند. منتشرکنندگان، اوراق بهادار خود را به موسسات تامین سرمایه می‌فروشند. این موسسات برای شرکت‌هایی که به دنبال افزایش سرمایه آن هم به مقدار زیاد هستند امکاناتی را مانند مشاوره، تضمین فروش اوراق بهادار و بازاریابی فراهم می‌کنند. مزایای بازار اولیه بورس  انتشار اوراق بهادار مستقیما توسط شرکت صادرکننده صورت می‌گیرد.  رشد سرمایه‌ شرکت را آسوده می‌کند.  به سرمایه گذاران کمک می‌کند تا پس انداز خود را سرمایه گذاری کنند.  می‌توان برای اهداف تجاری سرمایه به دست آورد.  دولت از طریق فروش اوراق خود در این بازار، قادر خواهد بود تا سرمایه موردنیازش را جمع‌آوری کند.  نقدینگی بیش‌ازحد در چرخه‌ی اقتصاد کنترل می‌شود.  به سرمایه گذاری مستقیم خارجی کمک‌ می‌کند. معایب بازار اولیه بورس  پروژه‌های تحقیقاتی اولیه می‌توانند بسیار هزینه‌بر باشند.  تحقیقات اولیه یک فرایند وقت‌گیر و نیازمند بررسی‌های عمیق هستند. بازار ثانویه: دارایی‌هایی که ابتدا در بازار اولیه مورد معامله قرارگرفته است(مرحله پذیره‌نویسی)، برای معامله‌های بعدی و مجدد، نیاز به بازار ثانویه(secondary market) دارد؛ مثلاً اگر فردی که سهام شرکتی را در مرحله پذیره‌نویسی خریداری کرده و حال قصد فروش این سهم به سایر سرمایه‌گذاران بازار را دارد، باید به بازار ثانویه مراجعه کرده و اقدام به فروش سهم خود کند. پس می‌توان گفت که تمام معاملات سهام در بازار بورس، جزء معاملات بازار ثانویه هستند و در این بازار، اوراق بهادار میان سرمایه‌گذاران معامله می‌شود و شرکت در آن نقشی ندارد. وجود بازار ثانویه بسیار ضروری است، زیرا که قابلیت نقد شوندگی و معامله مستمر اوراق را پدید می‌آورد و شرکت‌های بورسی ترسی از سررسید قرارداد ندارند که فرضا سرمایه‌گذار در سرسید کل پولش را تقاضا کرده و به شرکت فشار وارد کند و به موهبت وجود بازار ثانویه، می‌تواند به‌طور نامحدود با پول سرمایه‌گذاران فعالیت کند و حتی افزایش سرمایه و جذب سرمایه جدید انجام دهد. به‌عبارت‌دیگر، در بازار سرمایه اگر سهامداری بخواهد از بازار خارج شود و اصل سرمایه‌اش را بگیرد، باید سهامش را به سرمایه‌گذاران دیگر بازار بفروشد و نمی‌تواند مستقیماً به شرکت مراجعه کرده و آن‌ها را تحت‌ فشار قرار دهد. ویژگی های بازار ثانویه هزینه معامله کمتر به دلیل حجم بالای معامله ها. برای سرمایه گذاران سود زیادی به همراه می آورد. در بازار ثانویه، هر گونه اخبار یا اطلاعات جدید در رابطه با شرکت به سرعت در قیمت سهام تاثیر گذار می گذارند. عرضه و تقاضای موجود در اقتصاد به کشف قیمت در این بازار کمک می کند. جایگزینی برای پس انداز است. بازار های ثانویه با قوانین و مقررات خاص و محکمی از جانب دولت رو به رو هستند چون منبع اصلی شکل گیری سرمایه و سود، برای شرکت ها و سرمایه گذاران به حساب می روند. این مقررات در سطح بالا، ایمنی پول سرمایه گذاران را تضمین می کنند. بازار ثانویه شامل خریداران ﻭ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﻬﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻗﺮﺿﻪ ای اﺳﺖ که قبلا انتشار یافته است. بوﺭﺱ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ ﻣﻬﻢ ترین نهاد ﺑﺎﺯﺍﺭ ثانویه ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻬﺎﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎﺯﺍﺭ ثانویه مکانی ﺍﺳﺖ که در آن، ﺳﻬﺎﻡ منتشر شده مورد خرید و فروش ﻗﺮﺍﺭ می گیرد. برخی از تفاوت های بازار اولیه و ثانویه شرکت ها بعد از پذیره نویسی

آربیتراژ (Arbitrage) به مفهوم کسب سود از اختلاف قیمت در دو یا چند بازار است. البته شاید خیلی از تراکنش های مالی وفق این تعریف آربیتراژ خوانده شود ولی باید توجه داشت که آربیتراژ به صورت آکادمیک به مجموعه تراکنش های مالی‌ اطلاق می شود که در هیچ حالتی باعث زیان نشده و حداقل در یک حالت باعث سود شود به عبارتی آربیتراژ به طور ایدآل یک معامله بدون ریسک (Risk Free) است. شرط دیگر اطلاق آربیتراژ به تعاملات مالی اینست که خرید و فروش به صورت همزمان انجام شود. در حالتی که قیمت‌ها در بازارهای مختلف امکان آربیتراژ را نداشته باشد می‌توان گفت که که بازارها در تعادل آربیتراژی (Arbitrage Equilibrium) هستند. از مصادیق بارز آربیتراژ معاملات ارزی و سود بردن از نرخ تبدیل ارزهای مختلف در بازارهای مختلف است. آربیتراژ (و به تبع آن بازار یا قیمت بدون آربیتراژ) کلیدی ترین مفهوم برای متخصصین فاینانس است و همان نقشی را بازی می کند که “تعادل” برای اقتصاددان ها دارد. البته فهم من این است که فقدان آربیتراژ و تعادل در واقع دو روی یک سکه هستند و هر دو به مفاهیم مشترکی اشاره می کنند. تعریف آربیتراژ چیست؟ آربیتراژ Arbitrage یعنی به دست آوردن سود از اختلاف قیمت در بازارهای مختلف. با این تعریف، این مفهوم چندان پیچیده نیست، نیاز به تخصص ندارد و گاهی حتی در زندگی روزمره افراد نیز دیده می‌شود. با این حال، یک قید دیگر را نیز باید در این تعریف بگنجانیم و آن بدون ریسک یا Risk Free بودن است. در نتیجه، آربیتراژ مجموعه‌ای از تراکنش‌های مالی را در بر می‌گیرد که در هیچ حالتی منجر به زیان نخواهند شد. ممکن است سودی در پی باشد یا نباشد اما در هر صورت زیانی در کار نخواهد بود. یعنی بازده این فرایند نمی‌تواند منفی باشد. اگر اختلاف قیمتی در بازارهای مختلف وجود نداشته باشد، حالت تعادل آربیتراژی Arbitrage Equilibrium رخ خواهد داد. در این حالت، کسی نمی‌تواند تنها با خرید و فروش‌های سریع و با استفاده از اختلاف قیمت‌ها سود به دست آورد. شرایطی که در آن بازار به تعادل رسیده باشد، یک حالت ایده‌آل در اقتصاد محسوب می‌شود. البته آربیتراژ در بسترهای مختلف به مرور حالت تعادلی ایجاد خواهد کرد. فرض کنید یک جنس خاص در یک بازار ارزان‌تر از بازار دیگر است. طبیعتا در این حالت تقاضا برای خرید ارزان بیشتر می‌شود و هر چه تقاضا بیشتر باشد، قیمت نیز بالاتر خواهد رفت. منظور این است که فرصت‌های آربیتراژ بسیار کوتاه هستند و زود از دست می‌روند. کسانی که به دنبال کسب سود از این روش هستند، بهتر است ضرب‌المثل اقتصادی ناهار مجانی را در نظر داشته باشند! جمله معروفی که می‌گوید ناهار مجانی وجود ندارد؛ یعنی هر چیزی هزینه‌ای دارد حتی اگر در ظاهر مجانی به نظر برسد. بنابراین باید هزینه‌های پنهان را در هر فعالیت اقتصادی در نظر بگیرید. ماجرا همیشه به سادگی خرید ارزان و فروش گران نیست. گاهی در این میان هزینه‌های پنهانی را پرداخت می‌کنید و در نهایت سودی برای‌تان باقی نمی‌ماند. نکته مهم دیگر این است که در بازارهای مختلف همه می‌خواهند هزینه‌ها را کاهش و سود را افزایش دهند. از همه فرصت‌های عالی استفاده خواهد شد و رقابت بسیار فشرده است. به همین دلیل، در بیشتر موارد فقط کارشناسان حرفه‌ای و باتجربه و افرادی که ابزارهای قوی در دست دارند، می‌توانند از فرصت آربیتراژ بهره ببرند. مبنای شکل‌گیری موقعیت های آربیتراژی آربیتراژ بر اساس بعد مکان یا زمان به وجود می‌آید. تفاوت قیمتی ایجاد شده بر حسب مکان به این صورت است، که یک دارایی منحصربه‌فرد در دو بازار با فاصله جغرافیایی کم یا زیاد ارزش ناهمسانی داشته و امکان دادوستد هم‌زمان (نهایتاً با تفاوت زمانی کوتاه) آن بین بازارهای مذکور فراهم است. آربیتراژ بر مبنای بعد زمانی، ناشی از اختلاف قیمت به دلیل تفاوت در موعد تحویل دارایی می‌باشد؛ که مصداق بارز آن تفاوت قیمت‌ها در بازار نقد نسبت به آتی است! در حال حاضر، عمده معاملات آربیتراژی بر این اساس انجام شده و از این حیث، بازار آتی طرف‍داران بسیاری دارد. از توضیحات فوق این‌گونه استنباط می‌شود، که آربیتراژ یکی از انگیزه‌های اصلی فعالیت سفته‌بازان و موتور محرک بازارهای مالی و سرمایه‌گذاری است. سود آربیتراژی چه زمانی بدست می‌آید؟ سود آربیتراژی زمانی ایجاد می‌شود که یک کالای مشابه در دو بازار مختلف یا در مواردی خاص در دو قالب متفاوت عرضه می‌شود اما قیمت‌های یکسانی ندارد. وجود آربیتراژ نتیجه ناکارآمد بودن بازار است و مکانیزمی ایجاد می‌کند که موجب می‌شود قیمت‌ها به طرز قابل‌توجهی از ارزش منصفانه و واقعی‌شان در درازمدت منحرف نشوند. فرض کنید قیمت خودرو صفرکیلومتر در کارخانه ۲۰ میلیون تومان و در نمایشگاه ۲۱ میلیون تومان است. شما می‌توانید با خرید فروی خودرو از کارخانه و فروش آن به خریدار نهایی ۱ میلیون تومان سود کنید. به این سود، سود آربیتراژی گفته می‌شود. یا ممکن است قیمت هر کیلو گردو ۱۵۰۰۰ تومان و هر کیلو مغز گردو ۵۰۰۰۰ تومان باشد. شما حساب می‌کنید هر دو کیلو گردو، یک کیلو مغز گردو می‌دهد و هزینه کارگری برای شکستن دو کیلو گردوها و تبدیل آن به مغز گردو ۱۰۰۰۰ تومان است. در این صورت شما با خرید دو کیلو گردو و پرداخت ۱۰۰۰۰ تومان هزینه کارگر، صاحب یک کیلو مغز گردو می‌شوید که می‌توانید با فروش آن به مصرف کننده ۱۰۰۰۰ تومان سود کنید. این سود نیز سود آربیتراژی است. شرکت های بین‌المللی که سهامشان در بورس کشورهای مختلف عرضه شده است نیز می‌توانند سود آربیتراژ داشته باشند. به این صورت که ممکن است سهام شرکتی در بورس ژاپن به قیمتی معامله شود که با قیمت آن در بورس آمریکا متفاوت باشد. سرمایه گذارانی که از این اختلاف قیمت مطلع باشند می‌توانند از این فرصت برای کسب سود استفاده کنند. البته با توجه به پیشرفت تکنولوژی، کسب سود از قیمت گذاری اشتباه در بازار بسیار مشکل شده است. بیشتر معامله گران از سیستم‌های کامپیوتری استفاده می‌کنند تا نوسانات ابزارهای مالی مشابه را رصد کنند. در مورد هر قیمت گذاری اشتباه و ناکارآمدی معمولاً به سرعت اقدامات لازم انجام می‌گیرد و فرصت کسب سود از آن، اغلب در عرض چند ثانیه حذف می‌شود. آربیتراژ نیرویی لازم برای بازارهای مالی است. به زبان ساده، به کسب سود از طریق اختلاف قیمت در دو بازار مختلف آربیتراژ می‌گویند. این اختلاف می‌تواند از

حسابداری، بخش بزرگ و مهمی از سیستم‌های مالی را تشکیل می‌دهد. این سیستم، فقط به دفترهای حساب و نرم‌افزارهای مالی محدود نمی‌شود. بزرگ‌ترین و مرموزترین سیستم حسابداری که گاهی خیلی بی‌سر و صدا در مغز ما کار می‌کند، «حسابداری ذهنی» نام دارد. این سیستم، تنها در چهارچوب پول تعریف نمی‌شود و ریشه تمام حساب و کتاب زندگی ما را در برمی‌گیرد. در این مقاله از خوارزمی به سراغ حسابداری ذهنی می‌رویم تا از سازوکار آن سر درآوریم و راهکاری برای استفاده هر چه بیشتر از این سیستم پیدا کنیم. ماهاتما گاندی: بدون یک حسابداری صحیح، حفظ واقعیت در شکل اولیه‌اش غیرممکن است. سروکله حسابداری ذهنی از کجا پیدا شد؟ حسابداری ذهنی، مفهومی بود که ریچارد تیلر (Richard Thaler) برای اولین بار آن را بیان کرد. تیلر را می‌توان شوالیه حسابداری ذهنی در نظر گرفت. او دانش‌آموخته دکترای اقتصاد و برنده جایزه نوبل اقتصاد است که بیشتر به خاطر تحقیق‌هایش درزمینهٔ «اقتصاد رفتاری» شناخته می‌شود. «Mental accounting» یکی از دستاوردهای علمی ریچارد تیلر است که باعث درک و ایجاد ارتباط عمیق‌تر بین علم اقتصاد و روانشناسی شد. حسابداری ذهنی چیست؟ اجازه بدهید تعریفی ساده از این سیستم حسابداری درونی داشته باشیم. حسابداری ذهنی، سازوکار تمام سیستم‌های آشنا و ناآشنای اطراف ما را در برگرفته است؛ فرقی هم نمی‌کند که این سیستم، خانواده‌ای دونفره یا یک شرکت بزرگ با هزاران کارمند باشد؛ چون هرکدام از آن‌ها سیستم حسابداری مخصوص به خودشان را دارند. تنها تفاوت در این است که برای برخی این سیستم حسابداری، مشخص و روشن است و برای عده‌ای دیگر، جایی در پس‌زمینه ذهنشان وجود دارد. سیستم حسابداری ذهنی بر تصمیم‌های مالی‌مان تأثیر مستقیم می‌گذارد و به دنبال روشن کردن منطق پولی ما می‌گردد. به همین دلیل، پیگیری این سیستم و سردر آوردن از شیوه عملکردش می‌تواند یک الگوی درست برای ارزیابی‌های آینده در اختیارمان قرار دهد. در حقیقت وقتی بدانیم تصمیم‌های مالی ما از کجا ناشی می‌شوند، می‌توانیم برای تقویت تصمیم‌های درست و کاهش قدرت تصمیم‌های اشتباهمان یک اقدام هوشمندانه انجام دهیم. سه مثال از حسابداری ذهنی: ۱- شخصی یک دست کت و شلوار را به قیمت ۵۰۰ هزار تومان در یک فروشگاه می‌پسندد، اما او به دلیل اینکه احساس می‌کند خرید نامعقول است از خرید آن منصرف می‌شود. ماه بعد همین کت و شلوار را از همسرش به عنوان هدیه تولد دریافت می‌کند. او و همسرش حساب‌ بانکی مشترک دارند با این وجود شخص احساس رضایت کامل دارد! ۲-شخص دیگری ماهانه مبلغ ۲۰۰۰۰۰ تومان قسط دارد که باید به بانک بپردازد،از طرفی یک مقدار وام از اداره محل کارش گرفته که ماهانه به صورت قسطی ۲۰۰۰۰۰ تومان از حقوق وی کسر می کنند. در پایان ماه قسطی که توسط اداره از حقوق این شخص کسر می‌شود ،برایش بار روانی منفی ندارد و آن را ناچیز می داند، بیشتر درگیری ذهنی وی متوجه قسط بانک است! ۳-چند وقتی است همسرتان به شما گیرداده که ماشین ظرفشویی یا یخچال ساید بای ساید برای منزل بخرید، با اینکه پول کافی دارید به بهانه های مختلف از خرید آن طفره می روید. بعد از دوماه یک پول بادآورده گیرتان می آید! همسرتان را سورپرایز می کنید، علاوه بر خرید یخچال ، ماشین ظرفشویی ، مقداری طلا و جواهر هم برایش می خرید و برای شام به رستوران دعوت می کنید! حسابداری ذهنی در امور مالی حسابداری ذهنی به گرایش افراد برای تفکیک پول خود به حساب های مختلف بر اساس انواع معیارهای ذهنی، مانند منبع پول و مقصد هر حساب اشاره دارد. طبق این تئوری، افراد عملکردهای مختلفی را به هر گروه از دارایی اختصاص می دهند که اغلب تأثیر غیرمنطقی و مخربی بر تصمیمات مصرفی و سایر رفتارهای آنها دارد. اگرچه بسیاری از افراد از حسابداری ذهنی استفاده می کنند، اما ممکن است متوجه نشوند که این خط تفکر تا چه حد غیر منطقی است. در واقع در حسابداری ذهنی در اکثر موارد پول در حساب فیزیکی مختلف متفاوت است. به عنوان مثال، شما احتمالاً پول موجود در حساب پس انداز خود را متفاوت از پول موجود در حساب کارگزاری خود مشاهده خواهید کرد. شما هم چنین ممکن است با دریافت مجدد پول از حساب پس انداز خود، نسبت به ضررهای کوتاه مدت سرمایه گذاری باخبر شوید. حسابداری ذهنی در سرمایه گذاری گاهی اوقات ممکن است حسابداری ذهنی نیز در سرمایه گذاری وارد شود. به عنوان مثال، برخی از سرمایه گذاران برای جلوگیری از تأثیر منفی بازدهی سرمایه گذاری های احتمالی بر کل آن، سرمایه گذاری های خود را بین یک نمونه از سرمایه گذاری ایمن و یک نمونه کار احتمالی تقسیم می کنند. مشكل چنین عملی می تواند اين باشد كه با وجود تمام کار و هزینه هایی که سرمایه گذار برای جدا کردن نمونه کارها هزینه می کند، ثروت خالص وی هیچ تفاوتی با یک پرتفوی بزرگتر تفاوت نخواهد داشت. نکته کلیدی که برای حسابداری ذهنی باید در نظر گرفت این است که پول قابل معامله است. صرف نظر از ریشه یا کاربرد مورد نظر، همه پول یکسان است. مزایای و معایب حسابداری ذهنی حسابداری ذهنی هم مزایا و هم معایبی دارد، به عنوان مثال، حسابداری ذهنی ممکن است به شما در رسیدن به اهداف خاص سرمایه گذاری کمک کند. با قرار دادن پول در یک حساب بازنشستگی، ممکن است این پول را برای هزینه قبل از بازنشستگی در دسترس قرار دهید. اما عیب حسابداری ذهنی این است که باعث می شود با پولی که از منابع مختلف دریافت می کنید متفاوت رفتار کنید. حسابداری ذهنی می تواند قسمت مهمی از فرایند مدیریت ثروت مبتنی بر اهداف باشد. برنامه ریزی مبتنی بر اهداف، استفاده از اوراق بهادار سرمایه گذاری را تأکید می کند که به شما امکان می دهد به اهداف خود برسید، نه اینکه نرخ سود مشخصی را هدف قرار دهید. از آن جایی که هر هدف دارای بازده و مشخصات ریسک متفاوت است، شما در تئوری از انواع مختلف سرمایه گذاری برای رسیدن به هر هدف استفاده می کنید. چرا حسابداری ذهنی مهم است؟ به طور کلی حسابداری ذهنی درک ما را از امور مالی تغییر می دهد و باعث می شود ما بیش از حد هزینه کنیم. هم چنین این امر ما را جذب شرکت های بازاریابی می کند که می خواهند از ما هزینه های بیشتر بگیرند. – حساب های ذهنی و روش های ارزیابی حسابداری ذهنی دید محدودی از امور مالی خودمان را به ما می دهد، وقتی نوبت به تعیین بودجه برای خودمان می رسد، حسابداری

در تمام دنیا انجام عملیات عمرانی پیچیده، بزرگ  و طولانی مدت که نیاز به تخصص و دانش ویژه‌ای برای انجام و به ثمر رسیدن دارد ،توسط مزایده های دولتی به شرکت‌های متقاضی این امر واگذار می‌شود. در طی این واگذاری شرکت پذیرنده با سفارش دهنده ی پروژه که در اغلب کشورها دولت است قرارداد پیمانکاری امضا می‌کنند و در طی آن طرفین ملزم به رعایت مفاد قرارداد و پای بندی به عهد خود برای انجام پروژه و درنهایت تصفیه حساب می‌شوند. در اینجا اهمیت حسابداری پیمانکاری مشخص می شود. حسابداری پیمانکاری چیست؟ همان‌طور که در ابتدای مقاله اشاره شد، دولت برای انجام پروژه‌های بزرگی چون راه‌سازی، جاده کشی، آسفالت‌ریزی، کشتی‌سازی، برج‌سازی، ساخت اسکله، سدسازی، پست‌های برق فشارقوی و انتقال نیرو، هواپیماسازی و حتی ساخت فیلم‌های سفارشی با شرکت‌های متخصص و متقاضی این امر قرارداد پیمانکاری می‌بندد که در طی آن شرکت عامل موظف می‌شود با دریافت مبلغ معینی از کارفرمای پروژه یا سفارش‌دهنده در طی مدت‌زمان مشخصی عملیات عمرانی خاصی را آغاز و به انجام برساند.انجام تمام امور مالی این پروژه که زیروبم‌های بسیاری دارد موضوع اصلی حسابداری پیمانکاری است. حسابداری قراردادهای پیمانکاری حسابداری پیمانکاری یکی از مهم‌ترین بخش‌های اجرای یک قرارداد پیمانکاری است.چراکه انجام محاسبات دقیق در آن می‌تواند سود و زیان شرکت پیمانکار را در انتهای انجام یک پروژه تعیین کند. اگر حوزه‌ی کاری یک شرکت اخذ پروژه‌های مختلف عمرانی و انجام آن‌ها به‌صورت پیمانکاری باشد، لازم است اسناد و مدارک هر پروژه با ریز جزئیات آن‌ها برای مراجعات بعدی، سازمان‌یافته و مرتب نگهداری و بایگانی شود. مهم‌ترین موضوع در حسابداری پیمانکاری محاسبه‌ی دقیق مخارج صرف شده برای انجام پروژه و درآمد حاصل از آن است.این محاسبات است که می‌تواند تعیین کند پروژه برای شرکت پیمانکار سودآور بوده است یا خیر. انواع قرارداد های پیمانکاری: برخی از مهم ترین و شناخته شده ترین قرارداد های پیمانکاری به شرح زیر است: قرارداد براساس واحد بها: در این نوع قرارداد پیمانکار متعهد می شود که عملیات موضوع پیمان را بر اساس مبلغ مشخصی که خود برای هر واحد کار(مثلا یک متر مربع خاک برداری) پیشنهاد داده، انجام دهد. قرار داد مقطوع: همانطور که از نامش پیداست در این نوع پیمانکار متعهد به انجام پروژه با قیمت معینی می شود. قرار داد امانی: در قرار داد امانی کار فرما مخارج مجاز یا تعیین شده در قرارداد را به پیمانکار داده، همچنین درصدی از مخارج یادشده یا حق الزحمه ثابتی نیز به وی پرداخت می کند. قرارداد براساس مواد و دستمزد: در این نوع پیمانکار متعهد می شود پروژه موضوع قرار داد را در ازای دریافت دستمزد مستقیم با نرخ ساعتی معین و دریافت تمامی مخارجی (از قبیل مواد و مصالح)که کرده است، انجام دهد. قرارداد مدیریت و اجرا: در این نوع، پیمانکار در مقابل دریافت حق الزحمه مقطوع با مدیریت اجرای طرح، موافقت میکند.در این نوع قرارداد کلیه هزینه ها بجز هزینه مدیریت طرح(که به عهده پیمانکار است)، بر عهده کارفرما می باشد. در هریک از قرارداد ها می توان: مبلغ قرارداد را باتوجه به تغییر شاخص قیمت ها به روز رسانی کرد. شرایط قرار داد را در طول اجرای طرح با توجه به تغییر شرایط، نوع مصالح، مدت قرارداد یا براساس رضایت طرفین تغییر داد. برای تشویق پیمانکار به تمام کردن زود تر از موعد قرارداد پاداش، و درصورت دیرکرد اتمام پروژه وی را جریمه نمود. موارد مهم مندرج در قرارداد پیمانکاری: مشخصات طرفین قرارداد موضوع پیمان مبلغ پیمان تغییر مقادیر کار و کارهای جدید مدت پیمان تعهدات پیمانکار تعهدات کارفرما دوره تضمین کارها نظارت در اجرای عملیات تعدیل آحاد بها پیش‌بینی آموزش نیروی انسانی جبران خسارت موارد مهم در حسابداری پیمانکاری برای آن‌که در پایان پروژه سود خالص حاصل از انجام پروژه تعیین شود حسابدار مجموعه موظف است این موارد را در انجام محاسبات خود در نظر بگیرد. اگر شرکت پیمانکار پیش از اخذ پروژه و قبل از مناقصه‌ی عمومی آن هزینه‌ای را برای کسب اطلاع از مناقصه، تحقیقات اولیه و برآورد هزینه پروژه یا دریافت ساده‌تر مناقصه صرف کرده است، این هزینه باید در محاسبات حسابداری پیمانکاری در نظر گرفته‌شده و از سود نهایی کسر شود. در حسابداری پیمانکاری تمام مخارج صرف شده در طی قرارداد باید محاسبه شود. این مخارج در سه دسته‌بندی کلی زیر قرار می‌گیرند : هزینه‌های مستقیم مانند : دستمزد کارگران، خرید لوازم و مصالح برای کار و استهلاک ماشین‌آلات و ابزار که همگی باید جزءبه‌جزء در محاسبات نهایی لحاظ شوند. هزینه‌های غیرمستقیم مانند: هزینه‌ی طراحی ماشین‌آلات خاص برای انجام هر بخش از پروژه یا هزینه‌ی کارگاه و تعمیرگاه مرکزی. هزینه‌های بی‌ارتباط مانند : هزینه‌ی استهلاک ماشین‌آلاتی که در طی پروژه به کار گرفته نشده‌اند یا هزینه‌ی تحقیق و توسعه که معمولاً به‌عنوان بخشی از انباشت پروژه در محاسبات نهایی می‌آیند. ضمانت‌نامه‌هایی که در طول انجام پروژه توسط کارفرما به پیمانکار داده می‌شوند نیز جزو مهم‌ترین اسناد پیمانکاری بوده و این‌ها نیز باید در دفاتر حسابداری ثبت و درنهایت برای محاسبات نهایی حسابداری پیمانکاری در نظر گرفته شوند. روش‌های اجرای حسابداری پیمانکاری به طور کلی مسئله‌ اساسی در حسابداری پیمانکاری چگونگی تخصیص درآمدها و هزینه‌های مرتبط با دوره‌های مالی در طول مدت قرارداد است. زیرا بایستی سود تحقق یافته در هر دوره مالی به صورت مجزا مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا برای اجرای حسابداری پیمانکاری در پروژه‌های پیمانکاری از دو روش رایج استفاده می‌شود که در ادامه تشریح می‌گردند. 1- روش کار تکمیل شده در روش کار تکمیل شده درآمد و سود ناخالص پیمان پس از بررسی هنگامی شناسایی می‌شود. بطوریکه، تمام قرارداد یا بخش عمد‌ه‌ای از آن تکمیل شده و صرفا جزئیات کار باقیمانده باشد. این فرایند اصلی‌ترین تمایز این روش نسبت به سایر روش‌ها محسوب می‌شود. برای حسابداری قراردادهای بلند مدت پیمانکاری بر اساس این روش، هزینه‌ها و صورت وضعیت‌های تایید شده در جریان اجرای طرح، به ترتیب در حساب پیمان در جریان ساخت و حساب کار گواهی شده ثبت می‌شود. اما شناسایی سود تا زمانی که پیمان تکمیل نشده است صورت نمی‌پذیرد. از مزایای این روش کاهش ریسک شناسایی سودهایی با احتمال تحقق پایین است. یکی از معایب روش کار تکمیل شده عدم انعکاس میزان کار انجام شده طی یک دوره با توجه به درآمد گزارش شده در ان دوره مالی است. به این معنی که اگر چند پروژه بزرگ همزمان در یک دوره مالی تکمیل شوند و در دوره های قبل پروژه‌ای به اتمام

افزایش تعداد افراد حاضر در بازارهای مالی می تواند یکی از راهکارهای مناسب جهت عمق بخشیدن به این بازارها باشد. یکی از بازارهایی که سال ها طول کشید تا افراد حاضر در آن به عددی بالای 12 میلیون نفر برسد، بازار سرمایه یا بورس بوده است. این تعداد، به علاوه کسانی که سهام عدالت دارند افراد حاضر در بورس ایران را به 49 میلیون نفر رسانده است. اما گسترش تعداد افراد حاضر در بورس مشکلاتی را هم برای این افراد و هم برای سازمان بورس و متولیان بازار سرمایه ایجاد کرده است. آموزش ندیدن این افراد بر این مشکلات افزوده است و به نظر می رسد یادگیری قوانین و دستورالعمل های موجود که بورس بر اساس آن اداره می شود، می تواند بسیاری از مشکلات  موجود و ابهامات را از بین ببرد. یکی از موضوعاتی که در ماه های اخیر منجر به اعتراض بسیاری از سهامداران بورس شده است، به توقف و بازگشایی نمادهای بورسی بر می گردد. اساسا توقف نمادهای بورسی به چند دلیل می تواند رخ دهد که در گزارش به بررسی هر یک از این موارد می پردازیم. وضعیت نمادهای معاملاتی در بورس و فرابورس همه شرکت های فعال در بازار بورس اوراق بهادار یا بازار فرابورس یکی از چهار وضعیت زیر را دارند : مجاز: در حالت مجاز، وضعیت سهم عادی می باشد و خرید و فروش سهم مجاز می‌باشد. مجاز-محفوظ: حالت مجاز-محفوظ زمانی اتفاق می افتد که سهم بسته بوده و در حال بازگشایی باشد و قبل از بازگشایی نماد سهم در این وضعیت قرار خواهد گرفت. در این وضعیت امکان ارسال سفارشات در نماد وجود دارد اما هیچ خرید و فروشی صورت نمیگیرد. قبل از اینکه خریداران و فروشندگان در حجم و قیمت مناسب به توافق برسند به وسیله ناظر بازار تایید و معاملات سهم بعد از مجاز شدن سهم انجام میگیرد. توجه فرمایید که قبل از بازگشایی نماد کشف قیمت سهم در این مرحله صورت خواهد گرفت. ممنوع: در حالت ممنوع خرید و فروش سهم انجام نخواهد گرفت و نماد سهم به یکی از دلایلی که در ادامه به آن خواهیم پرداخت بسته می‌شود. یا اینکه بعد از کشف قیمت نماد سهم مدت زمان کوتاهی در این وضعیت قرار خواهد گرفت و سپس توسط ناظر بازار با مجاز شدن سهم خررید و فروش انجام می‌شود. ممنوع-متوقف: حالت ممنوع-متوقف مربوط به زمانی است که سهم بسته می‌باشد و تا اطلاع ثانوی که معمولا بیشتر از یک روز کاری است بسته خواهد ماند *تفاوت ممنوع و ممنوع-متوقف در این می باشد که در حالت ممنوع سهم موقتا بسته است و به زودی باز خواهد شد اما در حالت ممنوع-متوفف سهم کاملا بسته است و تا اطلاع ثانوی خرید و فروش در آن نماد امکان پذیر نخواهد بود. در ادامه به علل توقف نمادها خواهیم پرداخت: ا- متوقف شدن به علت برگزاری مجمع عمومی عادی سالیانه مجمع عمومی عادی سالیانه مجمعی است که هر شرکت فعال در بورس موظف است هر ساله به منظور تصویب صورت های مالی و تقسیم سود نقدی بین سهامداران تشکیل دهد. در ضمن شرکت‌ها برای برگزاری این مجامع تا ۴ ماه پس از پایان سال مالی فرصت دارند. نماد حداقل یک تا دو روز قبل از برگزاری مجمع متوقف می‌شود. اگر قصد شرکت در مجمع را ندارید حتما قبل از متوقف شدن آن را بفروشید. بازگشایی نماد: سهم پس از افشای اطلاعات مجمع در کدال حداکثر تا ۲ روز بعد از افشای اطلاعات باید بازگشایی شود و به صورت حراج ناپیوسته و بدون محدودیت نوسان انجام خواهد شد. اگر دستور جلسه مواردی جز موارد ذکر شده باشد آن گاه نماد سهم به صورت حراج ناپیوسته و با محدودیت نوسان بازگشایی می‌شود. ٢- متوقف شدن به علت برگزاری مجمع عمومی فوق العاده برگزاری مجمع عمومی فوق العاده در شرکت‌ها می‌تواند به دلایل متفاوتی همچون افزایش یا کاهش سرمایه باشد. نماد سهمی که برای برگزاری مجمع عمومی فوق العاده آماده می‌شود. یک روز معاملاتی قبل از برگزاری مجمع باید متوقف باشد. بازگشایی نماد: سهم پس از افشای اطلاعات مجمع در کدال حداکثر تا ۲ روز بعد از افشای اطلاعات در صورتی که تصمیمات منجر به تغییرات سرمایه نشود ، باید بازگشایی شود. اگر موضوع مجمع عمومی فوق العاده افزایش سرمایه باشد، نماد سهم در زمان بازگشایی با کشف قیمت بدون محدودیت دامنه نوسان بازگشایی خواهد شد. در غیر این صورت بازگشایی سهم بصورت حراج ناپیوسته و با محدودیت دامنه نوسان و بر اساس نظر و تایید ناظر بازار خواهد بود. ٣- متوقف شدن به علت نوسان قیمت پایانی یک سهم بیش از ۲۰ درصد اگر طی ۵ روز کاری متوالی، قیمت پایانی یک سهم بیش از ۲۰ درصد نوسان مثبت یا منفی داشته باشد. نماد سهم در بورس متوقف و بسته می‌شود. در این حالت نماد سهم به مدت زمان ۶۰ دقیقه در وضعیت سفارش گیری قرار می‌گیرد و سپس معاملات سهم از سر گرفته می‌شود. و سپس معاملات در دامنه نوسان فعلی ادامه خواهد یافت. ۴- متوقف شدن به علت نوسان قیمت پایانی یک سهم بیش از ۵۰ درصد اگر طی ۱۵ روز کاری متوالی، قیمت پایانی یک سهم بیش از ۵۰ درصد نوسان در جهت مثبت یا منفی داشته باشد معاملات سهم متوقف می‌شود.  در این حالت شرکت ملزم به برگزاری یک کنفرانس اطلاع رسانی از طریق سایت کدال است. در صورت اطلاع رسانی شفاف نماد سهم حداکثر ۲ روز کاری بعد از توقف با محدودیت دامنه نوسان کشف قیمت و بازگشایی می‌شود. همچنین در صورت بسته شدن نماد به شرح فوق، معاملات کلیه اوراق بهادار مرتبط با آن نماد (حق تقدم سهام و اوراق مشتقه) نیز متوقف می‌‌شود. در نوسان ۵۰% سرمایه گذاران و تحلیل گران می‌توانند سوالات خود را از طریق کارگزاری‌ها و مشاور سرمایه گذاری‌ها در مورد وضعیت شرکت در سایت تدان مطرح کنند و ناشر در شفاف سازی پاسخ می‌دهد . ۵- متوقف شدن به علت افشای اطلاعات با اهمیت اگر شرکتی قصد افشای اطلاعات با اهمیتی به صورت اطلاعیه ای در سایت کدال داشته باشد، نماد آن بسته و معاملات آن متوقف می‌شود. این اطلاعات با اهمیت می‌تواند در دو دسته اطلاعات با اهمیت گروه (الف) یا (ب) جا گیرند که بازگشایی سهم با توجه به این که اطلاعات با اهمیت از گروه (الف) یا گروه (ب) باشد، متفاوت است. تفاوت بازگشایی نماد سهم، پس از افشای اطلاعات با اهمیت در گروه (الف) و (ب) در این است که در صورتی که افشای اطلاعات

در بازار بورس بعضی روزها با روند صعودی مواجهیم و بعضی روزهای دیگر با روند نزولی. اگر آمار بازار را بر روی یک نمودار ترسیم کنیم به شکل نمودار سینوسی در می‌‌آید، حال ممکن است نرخ‌های متفاوتی داشته باشند. اصطلاح گاوی و خرسی به بازاری اشاره دارد که شرایط در آن در جهت مخالف یکدیگر در حرکتند و به این دلیل معروفیت جنگ بین خرس و گاو وحشی  است. در بازار بورس اصطلاحات خاصی برای روند صعودی و نزولی وجود دارد که دانستن آن برای فعالان در این بازار ضروری است. «گاو» و «خرس» از کجا آمده‌اند؟ ریشه اصلی این دو واژه به طور قطع شناخته شده نیست، اما دو گمانه در رابطه با این مساله وجود دارد که استناد به آنها رایج‌تر است. 1) اولین توضیح، به نحوه جنگیدن این دو حیوان اشاره دارد. از طرفی، با توجه به اینکه گاو به هنگام حمله به دشمن، شاخ‌‌های خود را به طرف بالا می‌گیرد، روند صعودی بازار را گاوی می‌نامند. اما از سوی دیگر، خرس در مقابله با رقیب خود، پنجه‌هایش را به سمت پایین می‌گیرد و با او می‌جنگد. برخی بر این باورند که این مساله علت استفاده از نام خرس به هنگام توصیف بازار نزولی است. 2) در گذشته‌ای دور، دلالانی وجود داشتند که پوست خرس می‌فروختند. در واقع، آنها پوست خرس را با قیمت همان روز به مشتریان پیش‌فروش می‌کردند و چون اعتقاد داشتند که قیمت آن در آینده‌ نزدیک کاهش خواهد یافت، در موعد تحویل پوست با پرداخت مبلغی کمتر به شکارچیان، از تفاوت قیمت خرید فعلی و پیش‌فروش سود کسب می‌کردند. این افراد به «خرسی‌ها» شهرت یافته بودند و چون روند نزولی قیمت را پیش‌بینی می‌کردند، عده‌ای عقیده دارند که ریشه‌ «بازار خرسی» از این افراد بر گرفته شده است. این مفسران در توجیه نام گاو نیز اشاره به مبارزات تاریخی گاو و خرس دارند که همواره در طول تاریخ، گاو نقطه مقابل خرس بوده است (جنگ گاو و خرس، از جمله تفریحات مردم مکزیک به شمار می‌آمده که هم‌اکنون نیز در برخی نقاط دنیا این عمل انجام می‌گیرد و مردم شهر را به تماشای این مبارزه جذب می‌کند). بازار گاوی چیست؟ بازار گاوی به بازاری گفته می‌شود که روند صعودی دارد. دلیل دقیقی برای این نام‌‌گذاری وجود ندارد، اما شاید بتوان گفت چون گاوها در هنگام جنگ شاخ‌های خود را بالا نگه می‌دارند، به بازارهایی با روند صعودی نیز بازار گاوی می‌‌گویند. همانطور که گفتیم در بازارهای گاوی با نرخ صعودی مواجه هستیم این به آن معنا است که همزمان با زیاد شدن تقاضا قیمت‌‌ها نیز بالا رفته است، اما در این زمان عرضه نیز کم می‌شود، انگار با بالا رفتن قیمت‌ها سرمایه‌گذاران انتظار سود بیشتری دارند و حاضر نیستند سهامی که سودآور است را از دست بدهند. اغلب بازارهای گاوی در شرایط آرامش و در نتیجه اوضاع خوب سیاسی و اقتصادی اتفاق می‌‌افتد. شرایطی را در نظر بگیرید که چرخ کارخانه‌‌ها به خوبی می‌چرخد، در نتیجه فعالیت‌های مفید کارخانه‌ها سوددهی سهامشان بالا رفته، تقاضا بالا می‌‌رود و با افزایش قیمت هر سهم عرضه نیز کاهش می‌یابد. همان طور که گفته شد کمتر کسی حاضر می‌شود تا سهام ارزشمندی را از دست بدهد. بازار خرسی چیست؟ گفته می‌شود اصطلاح بازار خرسی از زمانی استفاده می‌شود که عده‌ای دلال فروش پوست خرس که به «خرسی‌ها» معروف بودند با پیش‌بینی آینده قیمت‌ها که به احتمال زیاد روندی نزولی خواهند داشت، پوست‌ها را به قیمت روز می‌فرختند و هنگامی که قیمت‌ها کاهش می‌یافتند پولی کمتر به فروشندگان اصلی می‌پرداختند. اتفاقی که در بازار سهامی که از آن به عنوان بازار خرسی یاد می‌کنند، به همین صورت است، یعنی نرخ بازار نزولی است و قیمت‌ها در حال کاهش و معمولا این اتفاق در نتیجه رکود اقتصادی اتفاق می‌افتد. البته هر صعودی در نرخ سهام به معنای قدرت اقتصادی نیست، بلکه ممکن است کاذب باشد. اما در مورد بازارهای خرسی باید گفت که برعکس شرایطی که در بازار گاوی با آن مواجهیم، یعنی تقاضای زیاد و عرضه کم، در اینجا تقاضا کم و عرضه زیاد است، قیمت‌ها کاهش پیدا کرده اما رمقی در بازار برای خرید وجود ندارد. بازار خرسی شرایطی است که بورس ریزش پیدا کرده و سرمایه‌گذاران ضرری را متحمل شده‌اند. در بازار خرسی ارزش سهام در نتیجه تصمیم‌ها و رفتار سرمایه‌‌گذاران کاهش پیدا می‌‌کند. به  عبارت دیگر باید گفت در بازار خرسی واقعی که نزول ارزش ۲۰% یا بیشتر اتفاق بیفتد و ارزش سهام کاهش پیدا می‌کند و قیمت‌ کالاها افزایش می‌‌یابد و به طور کلی شرایط اقتصادی متزلزل و ناپایدار می‌‌شود. علاوه بر آن اوضاع به گونه‌ای است که اغلب سرمایه‌گذاران از تداوم آن اطمینان دارند. در نتیجه رکود اقتصادی تعدیل نیرو، اخراج کارگران و افزایش نرخ بیکاری اتفاق می‌افتد. خصوصیات بازار گاوی و ‌بازار خرسی عرضه و تقاضای سهام  در بازار گاوی تقاضا بسیار زیاد است و عرضه به‌ندرت صورت می‌گیرد؛ به‌عبارت‌دیگر، سرمایه‌گذاران با امید به آینده رو به رشد بازار، اقدام به خرید سهام جدید می‌کنند و فروشندگان نیز تمایلی برای فروش ندارند (صف‌های خرید سنگین در بورس ایران در حالت گاوی قابل ‌مشاهده است). عکس این ماجرا در ‌بازار خرسی حاکم است و عرضه افزایش و تقاضا به‌شدت کاهش می‌یابد و حجم معاملات به‌شدت افت می‌کند و بازار دچار رکود و تنبلی می‌شود(ناامیدی وصف‌های فروش طولانی نشانه‌هایی از چنین بازاری است) روانشناسی سرمایه‌گذار روند بازار و جو روانی حاکم بر سرمایه‌گذاران تأثیری دوجانبه بر یکدیگر دارند. برای فهم بیشتر، رابطه اقتصاد و سیاست را در نظر بگیرید، تصمیمات سیاسی روی اقتصاد جامعه تأثیرگذار است و از طرف دیگر، شرایط اقتصادی بسیاری از تصمیمات سیاسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این تفاسیر، در بازار گاوی، بیشتر افراد به امید کسب سود بیشتر، در بازار سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما در بازار خرسی، جوی منفی بر بازار حاکم است و همین امر رمقی برای سرمایه‌گذاران به‌منظور خرید سهام جدید باقی نمی‌گذارد. عکس این اتفاق نیز ممکن است؛ به عبارتی، اخبار ناخوشایند می‌تواند منجر به بازار خرسی شود و در مقابل، اخبار خوب بازار گاوی را رقم زند. نکته قابل‌توجه در رابطه با بازار گاوی و خرسی، عدم نگاه کوتاه‌مدت به روند بازار است. افت قیمت‌ها در یک روز یا یک هفته یا افزایش آن‌ها نشان از بازار خرسی و گاوی نیست؛ بلکه آنچه نوع بازار را مشخص می‌کند، روند بلندمدت آن است؛ مثلا ممکن است در دو هفته