مقالات

فعالیت تجاری و صادرات مراحل مختلفی دارد که یکی از مهم‌ترین آنها امور گمرکی و ترخیص کالا است. مشابه این رویه برای واردات نیز وجود دارد. ما در این مقاله صفر تا صد ترخیص کالای صادراتی از گمرک، هزینه، مراحل و نحوه انجام آن را را توضیح داده‌ایم. منظور از ترخیص کالا از گمرک چیست؟ نحوه ترخیص کالا از گمرک به کلیه اقداماتی گفته می‌شود که براساس آن یک کالا مجوز صدور یا ورود به یک کشور را دریافت می‌کند. اصلی‌ترین محل برای ترخیص کالا، گمرک بوده که کالاها بعد از ورود به آن و طی کردن برخی مراحل، مجوز لازم برای ورود یا خروج از یک کشور را دریافت می‌کنند. گاهی اوقات صادرکننده یا واردکننده خود اقدام به انجام این کار می‌کند. اما در بسیاری اوقات یک نفر به نمایندگی از آنها قبول مسئولیت کرده و در مقابل دستمزد خود را دریافت می‌کند. به چنین فردی اصطلاحا ترخیص‌کار می‌گویند. با این حال، برای انجام این کار باید یک سری شرایط را دارا بود. از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به داشتن کارت بازرگانی اشاره کرد. نحوه ترخیص کالا از گمرک و دریافت مجوز در این خصوص یکی دیگر از الزامات قانونی برای انجام این کار است. ضمن آنکه هزینه ترخیص کالا نیز همواره برای صادرکنندگان و واردکنندگان محل سوال است. در اینجا در کنار شما هستیم تا صفر تا صد ترخیص کالا از گمرک را شرح دهیم.   معمولا در صادرات کالا به سه نوع مختلف از کالا برخواهیم خورد. برخی از آنها مجاز صادراتی، برخی دیگر مشروط صادراتی و در نهایت گروه آخر ممنوع صادراتی است. برای ترخیص کالای صادراتی باید مجوز لازم برای هر کدام از این گروه‌ها گرفته شود. ضمن آنکه برخی از محصولات وجود دارند که صادرات آنها نیازمند اخذ مجوز از برخی ارگان‌های دولتی است. از جمله این نمونه‌ها می‌توان به اخذ مجوز از سازمان انرژی اتمی ایران در صادرات برخی محصولات مانند فلز قراضه اشاه کرد. از طرف دیگر صادرات خود به دو روش مختلف یعنی صادرات موقت و صادرات قطعی تقسیم‌بندی می‌شود که این دو از منظر هزینه‌ ترخیص کالا با یکدیگر متفاوت هستند. به گونه‌ای که در صادرات قطعی صرفا هزینه‌های بارگیری، تخلیه، انجام آزمایش و تعرفه پرداخت می‌شود. در واقع صادرات موقت به نوعی از پرداخت کردن برخی هزینه‌ها مانند سود بازرگانی یا حقوق گمرکی معاف است. این در حالی است که صادرات موقت اینگونه نیست. ترخیص کالا در گمرک چندین مزیت دارد که مهم‌ترین آنها از قرار زیر است. مزایای ترخیص کالا از گمرک قانونی شدن تجارت کالا: ترخیص کالا و طی کردن مراحل قانونی آن از طریق گمرک، باعث می‌شود تا مبادله آن نیز جنبه قانونی و رسمی به خود بگیرد. همانطور که برای ایجاد یک منزل مسکونی نیازمند اخذ مجوز و در نظر گرفتن برخی الزامات قانونی بوده، صدور و ورود کالا نیز باید پروسه‌های قانونی لازم را رد کند. تعیین ارزش گمرکی کالای صادراتی: از مزایای دیگر ترخیص کالا (Customs Clearance) می‌توان به تعیین ارزش و قیمت کالای مورد نظر طی این فرایند اشاره کرد. براساس قانون نهادهای رسمی پیش‌تر اقدام به ارزش‌گذاری قیمتی اقلام صادراتی کرده و آنها را در اختیار ارگان‌های مختلف از جمله گمرک قرار می‌‌دهند. پرداخت هزینه‌های گمرکی: از طریق فرایند ترخیص کالا، صادرکنندگان و واردکنندگان هزینه‌های لازم برای ورود یا خروج کالا از جمله عوارض را پرداخت می‌کنند. بنابراین نیاز نیست تا در مراحل دیگر این هزینه‌ها را پرداخت کنند. ۲. مراحل ترخیص کالا چیست؟ همانطور که در مراحل صادرات و واردات کالا مشاهده نمودید بازرگانان قبل از گمرک فعالیت های مختلفی را می بایست انجام دهند. مثل اخذ مجوزهای ورود و ثبت سفارش (در رویه واردات) و در صادرات بسته بندی کالا و انجام امور بانکی ( در رویه صادرات). در هنگامی که کالا برای ورود به کشور و یا خروج کالا به محوطه گمرکی وارد می شود مجموعه فعالیت هایی تحت عنوان اظهار گمرکی و ترخیص گمرکی شروع می شود. ۲.۱ ) مراحل اظهار کالا در گمرک ۲.۲ ) مراحل ترخیص کالا و صدور پروانه ترخیص یکی از مواردی که در ترخیص کالا بسیار مهم است قرارگیری کالا در مسیر های گمرکی است. مسیر سبز و زرد و قرمز گمرکی یکی از نکات کلیدی در حوزه ترخیص کالا است. ۲.۳ ) مراحل ارزش گذاری کالا در زمانی که فرآیند ترخیص کالا صورت می گیرد، یکی از موارد ضروری، تعیین ارزش کالا های ترخیص شده می باشد. ارزش کالا ها از جمله اطلاعاتی است که یک ترخیص کار گمرک و یک تاجر با سابقه باید به آن توجه داشته باشند. گمرک از قبل بانک اطلاعاتی از ارزش انواع کالا ها در سامانه خود در اختیار دارد که شما می توانید ارزش کالای خود را در این سامانه جستجو نمایید. سامانه TSC برای جستجوی ارزش کالا تهیه شده است. ممکن است شما نیاز به ارزیابی ارزش کالای خود داشته باشید (در مواردی که ارزش اعلامی گمرک را نمی پذیرد یا کالای شما دارای مشخصاتی است که در گمرک قبلا ثبت نگردیده است) برای این منظور می بایست وارد رویه ارزش گذاری کالا شوید که در شکل زیر نشان داده شده است: ۲.۴ ) مراحل ورود کالا به محوطه گمرکی به صورت کلی برای ورود کالا به محوطه گمرکی شما مجوز داشته باشید. این فرآیند بسیار ساده است و در شکل زیر برای کالای صادراتی نمایش داده شده است. در کالاهای واردای این رویه اکثر توسط ارائه مانیفست توسط شرکتهای حمل و نقل به ترمینالهای ورودی انجام می شود. ۲.۵ ) مراحل خروج کالا از محوطه گمرکی در هنگام خروج کالا از محوطه گمرکی شما نیاز به مجوز خاص دارید و با داشتن پروانه صادراتی، کالای خود را بارگیری کرده و می توانید به درب خروج گمرک مراجعه نمایید. طبق قوانین گمرکی درب خروج گمرک می تواند مجدداً بر اساس صلاحدید کل فرآیند ترخیص را مجدد ارزیابی نماید و سپس اجازه خروج دهد. در اکثر موارد این رویه رابر اساس ارزیابی ریسک انجام می دهند و نیازی به ارزیابی مجدد نیست (این موضوع بسته به ارزیاب درب خروج دارد). اکثرا در دربهای خروج از دستگاه های ایکس ری به منظور بررسی محموله با پروانه صادراتی استفاده می شود. مرکز آموزشی و کارآفرینی خوارزمی اصفهان در آشنایی هرچه بیشتر با اینگونه موارد در کنار شما خواهد بود و با تدارک دوره های

خطوط کشتی‌رانی LINER، به شرکت‌هایی اطلاق می‌شود که، دارای کشتی، و برنامه‌ی منظم حمل هستند، و میان بنادر معینی، تردد دارند. در خطوط منظم، کشتی، دریک مسیر معین، و با برنامه‌ی زمانی از پیش تعیین‌شده، کالا یا مسافر، حمل می‌کند. مهم‌ترین بخش سازمانی در این شرکت‌ها، «اداره‌ی خط» است، که درواقع، مسولیت عملیات و سودآوری خط، همین‌طور، برنامه‌ی تردد کشتی‌ها، اداره‌ی نماینده‌گی‌ها، یا شعب خارج از کشور، و وظایفی مشابه را، برعهده دارد. اداره‌ی یک خط، وظیفه و کار دشواری است، و مستلزم تبادل انبوهی از اطلاعات، و تهیه‌ی اسناد حمل، برای صدها محموله، در هر سفر است. خطوط منظم کشتی‌رانی، حمل‌کننده عمومی (Common carrier)، به‌حساب می‌آیند، و ممکن است، عضو یک کنفرانس، یا اتحادیه‌ی کشتی‌رانی باشند. خط کشتی‌رانی، برنامه‌ی زمانی خود را، آگهی می‌کند، و به‌طور معمول، هر کالای مناسبی را، به‌شرط داشتن فضای خالی، قبول می‌کند. در خطوط منظم باری، بیش‌تر، کشتی‌های رو-رو (RO-RO)، کانتینربر (Container carrier)، و کالای عمومی (General cargo)، فعال هستند. ویژگیهای خطوط کشتی‌رانی منظم (Liner) ۱ـ بنادر مبدا، بین سفر، و مقصد، از قبل مشخص شده است. ۲ـ برنامه‌ی سفر، زمان ورود و خروج، به، یا از بنادر، پیشاپیش، پیش‌بینی، و به عموم، اطلاع داده می‌شود. ۳ـ در خطوط منظم، تمام فضای بارگیری، به یک صاحب کالا، اختصاص نمی‌یابد، بلکه کالاهای متفاوت، متعلق به صاحبان مختلف، فضای انبارهای کشتی را، پر می‌کند. ۴ـ دریک مسیر، اغلب، چند کشتی، از یک شرکت، فعال هستند، و یکی پس از دیگری، با فواصل زمانی مشخص، بنادر موردنظر را، تحت پوشش قرار می‌دهند. ۵ـ کشتی‌های خطوط، در بنادر تحت پوشش، هر دو عمل تخلیه و بارگیری را، انجام می‌دهند. ۶ـ هزینه‌های جاری خطوط کشتی‌رانی، به‌مراتب، بیش‌تر از کشتی‌های اجاره‌ی سفری و زمانی است. خطوط کشتی‌رانی بزرگ، به‌منظور کاهش هزینه‌ها، سعی می‌کنند تا، تعداد بنادر تحت پوشش خود را، کاهش دهند. ۷ـ گرداننده‌گان خطوط کشتی‌رانی منظم، ممکن است صاحب کشتی، اجاره‌کننده‌ی کشتی، از صاحبان دیگر، یا خریدار فضای بارگیری، بر روی کشتی‌های خطوط دیگر، باشند. ۸ـ مشتریان خطوط کشتی‌رانی، فرستنده‌گان کالا (shippers)، هستند. ۹ـ فرستنده‌گان کالا (shippers)، ممکن است بارفرابر (Freight forwarder)، حمل‌کننده‌گان بدون کشتی (NVOC)، یا صاحب کالا باشند. ـ درمقابل کشتی‌های دارای برنامه‌ی منظم (LINER)، کشتی‌های گذری TRAMP، هستند، که برنامه‌ی منظمی ندارند، و بین بنادر مشخص، رفت‌وآمد نمی‌کنند. از این کشتی‌ها، بیش‌ترف درحالت اجاره، یا اجاره‌ی دربست (CHARTER)، استفاده می‌شود. اصطلاحات رایج در خطوط کشتی‌رانی منظم  حمل‌ کننده (Carrier) : به‌ کسی گفته می‌شود که درقبال دریافت کرایه‌ی حمل، کالا یا مسافر را، از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر، حمل کند. حمل‌کننده، به دو زیرمجموعه‌ی: الف) حمل‌ کننده‌ی عمومی Common carrier ب) و حمل‌ کننده‌ی خصوصی Private carrier تقسیم می‌شود.  حمل‌ کننده‌ی عمومی (Common carrier) : حمل‌ کننده‌ی عمومی، در مسیرهای تحت پوشش خود، آگهی می‌دهد، و کالای هر مشتری را، که حاضر به خرید خدمات او باشد، حمل می‌کند. حمل‌کننده‌ی عمومی، مسولیت کالا را، از زمان تحویل‌گیری، تا تحویل‌دهی، به‌عهده می‌گیرد. حمل‌کننده‌گان بدون کشتی  (NVOC)، حمل‌کننده‌ی عمومی هستند.  حمل‌ کننده‌گان بدون کشتی Non vessel owning carriers : حمل‌ کننده‌گان بدون کشتی، خدمات کشتی‌رانی را، بدون داشتن کشتی ملکی، ارایه می‌دهند. بدین شکل که، به‌عنوان فرستنده‌ی کالا، قسمتی از فضای کشتی را، از یک خط کشتی‌رانی می‌خرند، سپس، به‌عنوان حمل‌کننده، می‌فروشند. حمل‌ کننده‌گان بدون کشتی، بارنامه‌ی مجزایی، ازطرف شرکت خود، برای مشتری (shipper) ، صادر می‌کنند.(NVOC) ، از دید مشتری، حمل‌کننده (Carrier) ، و از دید صاحب کشتی، فرستنده‌ی کالا (shipper) ، می‌باشد.  حمل‌ کننده‌ی خصوص Private carrier حمل‌ کننده‌ای است که با مشتری خود، وارد قرارداد خاصی می‌شود، و ممکن است خود را، از پاره‌ای از مسولیت‌ها، مبرا سازد. به‌عنوان مثال، مالکی که کشتی خود را، به شخصی، اجاره‌ی سفری می‌دهد، و در قرارداد، خود را از برخی مسولیت‌ها مبرا ‌می‌کند، حمل‌کننده‌ی خصوصی می‌باشد.  فرستنده‌ی کالا shipper به شخصی گفته می‌شود که، کالا را برای خود، یا از جانب شخص دیگری، به‌منظور حمل دریایی، ارسال می‌کند.  بارفرابر  Freight forwarder بارفرابر، یک واسطه، در زنجیره‌ی خطوط حمل‌ونقل است که، ترتیب حمل کالای شخص دیگری را می‌دهد. خدمات بارفرابران، می‌تواند بسیار متنوع، و شامل موارد زیر باشد: ـ ارایه‌ی مشاوره، در مورد مسیر، و روش حمل، ـ رزرو فضا، بر روی کشتی یک حمل‌کننده، ـ پرداخت کرایه‌ی حمل، ـ تهیه‌ی اسناد گمرکی، ـ ترخیص کالا، ـ بسته‌بندی، ـ انبارداری، ـ بیمه‌ی ترانزیت، ـ حمل کالا، ـ دسته‌بندی و باربندی کانتینر، بنابر آن‌چه گفته شد، می‌توان نتیجه گرفت که، بارفرابران Freight forwarder ، درحقیقت، NVOC هستند.  گیرنده‌ی کالا Consignee شخصی است که کالا، برای او ارسال می‌شود. گیرنده‌ی کالا، می‌تواند خریدار، کارگزار، یا نماینده‌ی خریدار باشد.  دریافت‌کننده Receiver کسی است که در بندر تخلیه، کالا را از حمل‌کننده‌ی دریایی، تحویل می‌گیرد. برخی از صاحبان کالا، این کار را، خود به‌عهده می‌گیرند، و برخی دیگر، یک بارفرابر را، به این کار می‌گمارند.   Notify party: این عبارت، در قالب بارنامه‌های دریایی، یافت می‌شود، و منظور از آن، کسی است که باید توسط حمل‌کننده‌ی دریایی، از زمان ورود کشتی، مطلع شود، تا ترتیب دریافت کالا را، بدهد. این شخص، می‌تواند گیرنده، یا دریافت‌کننده‌ی کالا باشد.   ICD: یک ترمینال کانتینری، درون سرزمینی است که، به‌غیر از اسکله و دریا، تمام امکانات یک ترمینال بندری، از قبیل گمرک، محوطه‌ی کانتینری، و مکانی برای باربندی کانتینرها را؛ دارد. به آن، بندر خشک هم، می‌گویند.   LCL: به کانتینری گفته می‌شود که، کالاهای چند صاحب کالا، درآن تجمیع شده است.   FCL: به کانتینری گفته می‌شود که، فقط حاوی کالای یک صاحب کالا باشد.   CFS: مکانی است در بندر کانتینری، که در آن، کالای عمومی، درون کانتینر، باربندی، یا از آن تخلیه می‌شود. به‌طور طبیعی، در CFS، امکانات انبارداری، و جابه‌جایی کالای عمومی نیز، می‌باید وجود داشته باشد.   IMS: سیستم مدیریت اطلاعات.   B/L: بارنامه اصطلاحات رایج در حمل‌ و نقل کانتینری ـ بارگُنج TERMS USED IN CONTAINER TRANSPROT ۱ـ FULL CONTAINER LOAD – FCL  یک کانتینر پر این اصطلاح را نباید خیلی ساده تلقی کرد. اغلب، منظور از FCL، وقتی است که فرستنده‌ی کالا، به اندازه‌ی یک کانتینر کامل، کالای قابل حمل دارد. دراین حالت، یک کانتینر (بارگنج)، از خط کشتی‌رانی گرفته، آن‌را با کالای خود پرکرده، و برای حمل، در اختیار شرکت کشتی‌رانی می‌گذارد. حتا در مواقعی که کانتینر پر نشده باشد، منوط به این که فقط حاوی بار یک فرستنده باشد، «کانتینر پر» یا FCL، تلقی می‌شود. از لحاظ حمل‌کننده، هرگاه کانتینر، توسط فرستنده‌ی کالا، بارگیری و بارچینی شده باشد، نه توسط حمل‌کننده، یا پیمان‌کاران او، FCL نامیده

ازنظر تاریخی این نوع شرکت سابقه طولانی دارد و به حقوق دوران روم باستان برمی‌گردد، به‌ویژه در قرون‌وسطی به شکل فعلی آن در اروپا رواج یافته است. اکنون شرکت تضامنی که به‌طور تقریبی در نظام حقوقی همه کشورها وجود دارد، بسیار مورداستفاده است. درحالی‌که خطر تاسیس آن برای شرکا، به سبب مسئولیت نامحدودی که در قبال طلبکاران شرکت دارند بر کسی پوشیده نیست. درواقع علت این وضعیت فایده عملی این شرکت برای کسانی است که به یکدیگر اعتماد کامل دارند و سرمایه زیادی نیز برای تشکیل شرکت ندارند؛ مانند پدری که می‌خواهد با فرزندان خود شریک شود، برادران و خواهرانی که پس از فوت پدر می‌خواهند شرکت او را اداره کنند یا دوستانی که به یکدیگر اعتماد کامل دارند. تعریف شرکت تضامنی تعریف شرکت تضامنی طبق ماده 116 قانون تجارت : « شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسوولیت تضامنی تشکیل می شود : اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است . هر قراری بین شرکا خلاف این ترتیب داده شده باشد در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود . » شرکت تضامنی شرکتی است که حداقل میزان شرکا دو نفر است و برای امور تجارتی تشکیل می شود . اگر دارایی شرکت برای دادن قروض و بدهی های شرکت کافی نباشد شرکا به اندازه تمام دیون و تعهدات شرکت مسئولیت پرداخت دارد . هر شرطی مغایر میان شرکا بسته شود فاقد ارزش و اعتبار قانونی است ، به همین دلیل شخصیت و اعتبار شرکا بسیار مهم می باشد . شرکت تضامنی و نحوه تاسیس آن؟ به موجب ماده 116 قانون تجارت،شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر،با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود و اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد،هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض است. شرکت تضامنی کامل ترین نوع شرکت اشخاص است. تاسیس شرکت تضامنی تاسیس شرکت تضامنی با تنظیم شرکتنامه که به صورت اوراق چاپی در اداره ثبت شرکت ها موجود می باشد صورت می گیرد.در شرکتنامه مذکور باید نام ، نوع ، موضوع شرکت و مرکز اصلی و نشانی کامل ، همچنین اسامی شرکا یا موسسین و شماره شناسنامه و محل اقامت آن ها و غیره قید گردد. برای تشکیل شرکت تضامنی تمام سرمایه نقدی تادیه و چنانچه سهم الشرکه غیرنقدی باشد باید تقویم شده و تسلیم گردد. به هنگام تاسیس شرکت ، اساسنامه مربوط به آن نیز که در واقع آیین نامه داخلی شرکت می باشد توسط موسسین تنظیم می گردد. مطابق ماده 195 ق.ت ثبت کلیه شرکت های مذکور در این قانون الزامی است و تابع مقررات قانون ثبت شرکت ها است. اداره شرکت تضامنی شرکت تضامنی توسط حداقل یک مدیر که شرکاء از میان خود انتخاب می نمایند، اداره می شود ، مدیر مزبور ممکن است غیر از شرکاء بوده و از خارج انتخاب شود.( ماده 120 ق.ت ) در صورتی که مدیران از بین شرکا بدون قید در اساسنامه انتخاب شده باشند ، با توجه به شرایط اساسنامه یا به اتفاق آراء سایر شرکاء قابل عزل می باشند.مدیر غیر شریک با شرایط پیش بینی شده در اساسنامه و در غیر این صورت با تصمیم اکثریت شرکاء معزول می شود. در صورتی که عزل مدیری بدون دلیل موجه باشد،مدیر معزول حق مطالبه ضرر و زیان را از شرکت خواهد داشت. -مدیر یا مدیران مندرج در شرکتنامه قابل عزل نمی باشند و حق استعفاء نیز ندارند، مگر با توافق کلیه شرکاء شرکت تضامنی -در صورتی که مدیر یا مدیران در اساسنامه انتخاب شده باشند، ممکن است طبق اساسنامه نسبت به تغییر مدیر یا مدیران مذکور عمل شود. -اگر مدیر یا مدیران در شرکتنامه یا اساسنامه انتخاب نشده،ولی انتخاب آنان بعداَ صورت گرفته باشد،در این صورت شرکاء می توانند مدیر یا مدیران فوق را معزول نمایند.بدیهی است مدیر یا مدیران حق اسعفاء خواهند داشت. – قلمرو و محدودیت اختیارات مدیر مدیر شرکت تضامنی برای اینکه بتواند شرکت را در مقابل اشخاص ثالث متعهد سازد،باید به نام شرکت و در حدود اختیارت خود اقدام و اتخاذ تصمیم نماید، در غیر این صورت ،شخصاَ مسئول تعهدات مزبور خواهد بود. در دو مورد به محدودیت اختیارات مدیر یا شریک شرکت تضامنی به طور صریح اشاره شده است: 1-تا جبران ضررهای وارده به شرکت تقسیم سود ممنوع می باشد.(ماده 132 ق.ت) 2-محدودیت انجام عملیات تجارتی ( ماده 134 ق.ت) مسئولیت مدنی مدیر شرکت مسئولیت مدنی مدیران در مقابل شرکت از مقررات عقد وکالت پیروی می نماید و مسئولیت مدنی مدیر در مقابل شرکاء تابع اصول کلی حقوق مدنی که در باب تسبیب و قانون مسئولیت مدنی پیش بینی شده است می باشد ، بالاخص در مواردی که قلمرو اختیارات مدیران در اساسنامه تعیین شده است. تقسیم سود منافع در شرکت تضامنی به نسبت سهم الشرکه بین شرکاء تقسیم می شود،مگر آنکه شرکتنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد، لیکن تادیه هر نوع منفعت به شرکاء تا زمانی که کمبود سهم الشرکه شرکاء به علت زیان های وارده جبران نشده باشد، ممنوع خواهد بود.( مستفاد از مواد 119 و 132 ق.ت) تضامنی در قانون تجارت شرکت تضامنی شرکتی است که تحت اسم مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل شود. اگر دارایی شرکت برای تأمین تمام دیون کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام آن ها هستند. هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده‌شده باشد در مقابل اشخاص ثالث منتفی خواهد بود. چنانچه از تعریف شرکت تضامنی برمی‌آید، این شرکت از نوع شرکت‌های اشخاصی است که برخلاف شرکت‌های سرمایه، اصالت با خود شرکای شرکت و میزان اعتبار آن‌هاست، نهه میزان سرمایه آن‌ها در شرکت. به همین جهت در شرکت تضامنی تمام شرکا مسئول تعهدات شرکت هستند؛ چه در انجام معامله شخصاً مداخله داشته باشند یا نداشته باشند؛ یعنی هر یک از شرکای شرکت در مقابل تمامی تعهدات شرکت مسئول است.. بنابراین شرکت تضامنی بین پدر و پسران یا برادران یا بین دوستان نزدیک و کسانی که با یکدیگر شناسایی کامل داشته باشند، تشکیل می‌شود. مقررات مربوط به شرکت تضامنی در مواد ۱۱۶ تا ۱۴۰ قانون تجارت بیان‌شده است. اصول شرکت تضامنی به‌طور خلاصه در شرکت تضامنی سه اصل زیر رعایت می‌شود:

صورت درآمد و هزینه که به‌ صورت سود و زیان (Income Statement) نیز معروف است؛ میزان درآمدها، هزینه‌ها، و همچنین سود یا زیان انتهای دوره را که حاصل فعالیت‌های عملیاتی و غیرعملیاتی هستند را گزارش می‌کند. صورت سود و زیان بر مبنای حسابداری تعهدی تهیه می‌شود. این یعنی اینکه درآمدها زمانی شناسایی می‌شوند که تحقق‌یافته باشند به عبارت دیگر زمانی که وجه نقد دریافت گردید درآمد هم شناسایی می‌شود. هزینه‌ها هم در این روش زمانی شناسایی می‌شوند که پرداخت شده باشند خواه برای هزینه‌های گذشته باشد و یا هزینه‌های آتی. همچنین در صورت سود و زیان، سود سهام پرداخت شده به سهامداران عادی به‌عنوان هزینه و درآمد حاصل از صدور سهام به‌عنوان یک درآمد شناسایی نمی‌شوند. مبادلات بین موسسه و مالکانش به‌طور جداگانه در گزارش حقوق صاحبان سهام نمایش داده می‌شود. صورت سود و زیان، به‌خوبی بیانگر میزان سود یک شرکت در پایان سال مالی است و شرکت‌ها موظف‌اند در پایان سال مالی، صورت و زیان خود را منتشر و از این طریق، میزان سودآوری خود را به سهامداران اطلاع دهند. در صورت سود و زیان، مواردی مانند میزان فروش شرکت‌ها، میزان هزینه‌های آن‌ها و سایر اطلاعات با اهمیت مربوط به عملکرد شرکت قابل‌مشاهده است. تهیه گزارش سود و زیان گزارش سود و زیان به دو روش یک و دومرحله‌ای تهیه می‌شود. در روش تک مرحله‌ای ابتدا کلیه درآمدها و در ادامه کلیه هزینه‌ها در زیر آن‌ها آورده می‌شود و در نهایت از تفاضل آن‌ها، سود یا زیان قبل از کسر مالیات نمایش داده می‌شود. در روش دو مرحله‌ای، ابتدا درآمدهای عملیاتی و سپس هزینه‌های عملیاتی در زیر آن‌ها آورده می‌شود سپس از تفاضل این دو سود یا زیان ناویژه به دست می‌آید. در مرحله بعد درآمدهای غیرعملیاتی و هزینه‌های غیرعملیاتی آورده می‌شود که نتیجه تفاضل این مرحله و مرحله قبل به سود و زیان قبل از کسر مالیات می‌رسیم. روش محاسبه صورت سود و زیان به چه شکل است؟ در محاسبه صورت سود و زیان ابتدا درآمدها محاسبه می‌شود و سپس هزینه‌ها از آن کسر می‌گردد. ⌈هزینه‌های دوره مالی – درآمد دوره مالی = سود دوره مالی⌉ در صورت فزونی درآمد به هزینه شرکت سود داشته است. ⌈درآمدهای دوره مالی – هزینه دوره مالی = زیان دوره مالی⌉ و در صورت فزونی هزینه به درآمد شرکت متحمل زیان شده است. چند نوع سود داریم؟ منظور از عملکرد مالی، فعالیت‌هایی است که به‌نوعی باعث تغییر در دارایی، بدهی‌ها و سرمایه گردد. همچنین صورت سود و زیان دارای 3 نوع سود است: الف) سود ناخالص سود ناخالص از کسر میزان فروش کالا از هزینه تمام‌شده کالا به دست می‌آید و معادله آن به شکل زیر است: ⌈سود ناخالص = هزینه تمام‌شده کالا – میزان فروش کالا⌉ ب) سود عملیاتی سود عملیاتی یا سود قبل از کسر مالیات از کسر سود ناخالص از هزینه‌های هزینه های اداری عمومی فروش و هزینه‌های استهلاک ساختمان و اثاثیه به دست می‌آید. معادله آن به‌صورت زیر است. ⌈سود عملیات= هزینه استهلاک – هزینه‌های هزینه های اداری عمومی فروش – سود ناخالص⌉ ج) سود خالص سود خالص از کسر مالیات از درآمدهای غیرعملیاتی (مواردی نظیر سود بانکی) بعلاوه هزینه‌های غیرعملیاتی کسر از سود عملیاتی به دست می‌آید. ⌈سود خالص = مالیات – درآمدهای غیرعملیاتی + هزینه‌های غیرعملیاتی – سود عملیاتی⌉ مهم‌ترین بخش صورت سود و زیان قسمت پایانی آن یعنی سود یا زیان ویژه است که نتیجه فعالیت یک شرکت را نشان می‌دهد و با مطالعه آن می‌توان فهمید که نتایج فعالیت کسب و کار سودآور بوده یا زیان ده. هدف از تهیه صورت سود و زیان جامع چیست؟ یکی از اهداف تهیه صورت سود و زیان ارائه یک گزارش از فعالیت های کسب و کار یک شرکت، به سهامداران مورد نظر جهت مشخص شدن میزان سودآوری فعالیت های شرکت می باشد. مدیران با استفاده از گزارشات سود و زیان می توانند یک دید دقیق از اتفاقاتی که داخل شرکت آن ها می افتد کسب نموده و کسب و کار خود را با میزان رشد و همچنین رقبای خود مقایسه کنند. گزارشات سود و زیان کمک بزرگی به مدیران جهت گرفتن تصمیمات جدی و جدید در زمینه افزایش ظرفیت تولید، بهبود محصولات، گسترش محیط جغرافیایی شرکت، حذف بخشی از خط تولید و … به منظور افزایش فروش می نمایند. تفاوت ترازنامه و صورت سود و زیان ترازنامه و صورت سود و زیان دارای چند تفاوت می باشند که این تفاوت ها به شرح زیر هستند: صورت سود و زیان عملکرد شرکت در در یک بازه زمانی را ارائه می دهد، اما ترازنامه به نمایش وضعیت مالی شرکت در یک زمان مشخص از عمر شرکت می پردازد. ترازنامه اطلاعاتی که با دارایی، بدهی و حقوق صاحبان سهام شرکت مرتبط می باشد را نمایش می دهد، اما صورت سود و زیان اطلاعاتی را که با درآمد و هزینه در ارتباط هستند را نمایش داده و در نهایت میزان سود خالص را ارائه می دهد. ترازنامه میزان نقدینگی کافی برای انجام تعهدات شرکت را تعیین می کند، در حالی که صورت سود و زیان چگونگی عملکرد مالی شرکت را در قالب یک گزارش ارائه می دهد. اجزاء صورت سود و زیان چیست؟ صورت سود و زیان شامل عناصر اصلی زیر است:  1- درآمد یا میزان فروش درآمد فروش بیانگر عایدی شرکت از فروش محصول یا خدمات است که در قسمت بالای صورت نوشته می‌شود. این مقدار ناخالص بوده و هزینه های مرتبط با تولید کالای فروخته شده یا ارائه خدمات در ان لحاظ نمی‌شود. در این بین برخی از شرکت‌ها نیز دارای درآمد چندگانه هستند که مجموع این درآمدها به کل درآمد اضافه می شود. درآمد حاصل از فعالیت اصلی موسسه در صورت سود و زیان نوشته می‌شود. سؤال اصلی اینجاست که درآمد اصلی و فرعی چیست؟ برای روشن شدن موضوع را با مثالی ادامه می‌دهیم؛ صاحب یک پمپ‌بنزین را فرض کنید، درآمد اصلی حاصل از فروش بنزین به دست می‌آید همچنین در کنار جایگاه بنزین یک مغازه نیز وجود دارد که درآمد حاصل از آن به‌عنوان درآمد فرعی ثبت می‌شود. 2- بهای تمام‌شده کالای فروش رفته یا هزینه‌های فروش هزینه‌های فروش نشان‌دهنده هزینه کالاهای فروخته‌شده و یا خدمات ارائه‌شده در طول دوره حسابداری است. از این رو برای یک موسسه خرده‌فروشی، هزینه فروش برابر خواهد بود با مجموع موجودی در آغاز دوره

«اتاق پایاپای»، بازوی مالی بورس و محلی برای تسویه معاملات می‌باشد. اتاق پایاپای ضمن تسویه معاملات، ثبت و نگهداری سوابق معاملات کلیه خریداران و فروشندگان را نیز برعهده دارد. چنانچه عضوی از اجرای تعهدات مالی خود نکول نماید، «اتاق پایاپای بورس»، مداخله نموده و از یکپارچگی معاملات بازار حمایت می نماید به همین دلیل با توجه به وجود مقررات در بورس کالای ایران از آغاز فعالیت خود تاکنون حق هیچ یک از مشتریان در قراردادها تضییع نگردیده است، زیرا این اتاق ضمانت مالی کلیه قراردادها را بعهده دارد. در فرآیند کنترل پیش از عرضه، قبل از معاملات و بعد از معاملات و در مراحل تسویه و پایاپای در بورس کالا، اتاق پایاپای موظف است: مستندات عرضه، تضامین و سپرده­­‌های مورد نیاز جهت عرضه کالاها را طبق ضوابط تضمین کنترل و حداکثر تا ساعت ۱۵:۳۰ روزکاری قبل از عرضه، مراتب موافقت یا عدم ­موافقت خود را به بورس و کارگزار عرضه­ کننده اعلام نماید. ضوابط تضمین مهم­ترین بخش فرآیند کنترلی پیش از عرضه در اتاق پایاپای کنترل تضامین و وثایق عرضه­ کننده یا کارگزار ذیربط است. این کنترل در واقع شرط لازم برای عرضه محصولات تلقی گردیده که نقش بسیار ارزنده ای در کنترل ریسک خواهد داشت. لازم به ذکر است کارگزاران عرضه کننده با روش­ هایی از جمله تودیع وجه نقد و یا تسویه تعهدات باز قبلی نسبت به ایجاد اطمینان از وجود تضامین کافی برای عرضه اقدام می ­نمایند. در حال­ حاضر رویه جاری بورس کالای ایران طبق مصوبه هیئت مدیره عبارتست از: تامین صد در صدی تضامین عرضه. بعد از عرضه و در جریان معامله در تالار کالاها با فرآیند خاص خود طبق مقررات بورس تخصیص یافته و به شکل قراردادهای جداگانه با اجزای مشخص به اتاق پایاپای ارسال می­ گردند. فرآیند پایاپای و تسویه بورس کالا صرف نظر از این­که نوع قرارداد چه باشد (نقدی- سلف – نسیه) تسویه در اتاق پایاپای طبق دستورالعمل فقط به دو صورت نقدی و اعتباری امکان­پذیر می­ باشد. تسویه نقدی که خریدار مکلف است ظرف مهلت مقرر(حداکثر سه روزکاری)، وجه قرارداد را با احتساب کارمزد دوطرف به حساب تسویه واریز نماید. تسویه اعتباری که «سند تسویه» پس از تایید فروشنده، کارگزار فروشنده و کارگزار خریدار و به همراه سایر مستندات توسط کارگزار خریدار به اتاق پایاپای ارائه می­شود. در سند تسویه اعتباری، فروشنده به دریافت ثمن معامله اقرار می­کند. مهلت تسویه بورس کالا مهلت تسویه، سه روز کاری بعد از انجام معامله می­ باشد که زمان­بندی انجام امور تسویه طی این مدت بر اساس مصوبه هیئت مدیره بورس کالای ایران تعیین می‌گردد. در حال حاضر به موجب این مصوبه ، آخرین ساعت واریز وجه برای قراردادها، ساعت ۱۳ روزسوم می‌باشد. در عین حال کلیه فیش­­‌های واریزی و مدارک قراردادها، قبل از ساعت ۱۵ هر روز می‌­بایست از طریق سامانه جهت تسویه توسط کارگزاری ذیربط به اتاق پایاپای ارسال گردد. حساب عملیاتی حساب بانکی که جهت تسویه طبق ضوابط توسط اتاق پایاپای مورد استفاده قرار می­ گیرد جرایم تاخیر تسویه  چنانچه قراردادها ظرف مهلت تسویه (سه روز کاری) تسویه نشوند، این امکان به مشتری داده می شود که حداکثر تا 7 روز تقویمی پس از مهلت تسویه، نسبت به واریز وجوه و تسویه نهایی اقدام نماید. با این توضیح که به ازای هر روز تقویمی تاخیر، خریدار موظف به پرداخت 25/0 درصد ارزش معامله به­ عنوان جریمه می ­باشد. از آنجا که جریمه به حساب فروشنده واریز می شود، چنانچه فروشنده انصراف خود را از دریافت جریمه اعلام نماید، اتاق پایاپای  با “تائید خاص”نسبت به تسویه اقدام می نماید. انفساخ معامله چنانچه خریدار حتی بعد از گذشت 7 روز تقویمی هم امور تسویه را انجام ندهد معامله او منفسخ­ گردیده و کارگزار خریدار مکلف است 5% ارزش معامله را به عنوان خسارت انفساخ به اضافه کارمزد طرفین قرارداد، واریز نماید. درحال حاضر ارزش و مبلغ هر قرارداد براساس کد شناسه که دربرگیرنده مشخصات هر جزء قرارداد می­ باشد، به حساب عملیاتی واریز می شود. لازم به ذکر است  ملاک تسویه فقط واریز وجوه قرارداد توسط خریدار نیست، بلکه انتقال وجه و اخذ تایید نهائی توسط کارگزار از طریق سیستم کارگزاری به منزله تسویه قرارداد تلقی می ­شود. فرآیند تحویل کالا پس از تسویه قرارداد فروشنده مکلف است کالای موضوع قرارداد را طبق زمان تحویل شده در اطلاعیه عرضه، تحویل نماید. ۱- حداکثر زمان تحویل در قراردادهای نقدی و نسیه، حداکثر تا سه روز کاری پس از مهلت تسویه می‌باشد. در صورت انجام تسویه با تاخیر، به میزان روزهای تاخیر به این مهلت اضافه می­‌شود. ۲- در قراردادهای سلف با سررسید کمتر از ۳۰ روز ، حداکثر تا ۵ روز تقویمی پس از سررسید تحویل ۳- در قرادادهای سلف با سررسید ۳۰ روز یا بیشتر، حداکثر تا ۱۵ روز تقویمی فرآیند تسویه و پایاپای در بازار فرعی بورس کالای ایران ضوابط عرضه و تسویه و پایاپای به روش حراج حضوری در بازار فرعی: در عرضه به روش حراج حضوری در بازار فرعی بورس کالای ایران، ثبت سفارش، معاملات، تسویه، پایاپای و تحویل کالا وفق مقررات بازار معاملات کالای فیزیکی بورس خواهد بود. لازم به ذکر است در این نوع عرضه، در صورت عدم معامله کالا به میزان حداقل خرید جهت کشف نرخ، عرضه کننده می‌تواند تا پنج روز کاری پس از اولین عرضه اقدام به عرضه مجددکالای خود نماید. در صورت عدم فروش کالا در دومین عرضه، عرضه کالا در بورس منوط به ارائه درخواست به بورس و طی مجدد فرآیند پذیرش و عرضه خواهد بود. ضوابط عرضه و تسویه و پایاپای بورس کالا روش عرضه یکجا در بازار فرعی: در عرضه یکجا، کارگزار فروشنده در صورتی مجاز به عرضه خواهد بود که معادل ۳ درصد ارزش کالای موضوع معامله براساس قیمت پایه را به صورت نقد یا ضمانت‌نامه بانکی بدون قید و شرط از فروشنده دریافت و حسب مورد به حساب اتاق پایاپای واریز یا به این اتاق تحویل دهد و تاییدیه اتاق پایاپای را مبنی بر سپردن تضامین مربوطه به بورس ارایه کند. لازم به ذکر است عرضه ‌کنندگان دولتی از شمول این ماده مستثنی می‌باشند. درخصوص سایر دستگاه‌های اجرایی موضوع مادۀ (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری که نسبت به عرضۀ یکجای کالا اقدام می‌نمایند، اخذ وجوه یا تضامین دیگر جهت عرضۀ کالا بر اساس مصوبۀ هیئت مدیرۀ شرکت موضوع بند (۱۹) مادۀ (۱) دستورالعمل تسویه و پایاپای معاملات بورس کالای ایران، خواهد بود. همچنین در صورتی که

کسانی که با بازار سرمایه یا با مباحث حقوقی مالی سر و کار دارند، احتمالا به اصطلاح «پذیره نویسی» برخورد کرده‌اند. یکی از موارد مهم در این اصطلاح، تعهد و تسهیل تأمین مالی است. در واقع، این فرآیند، حضور اشخاصی که قصد سهامداری در شرکت‌ها را دارند آسان‌تر کرده و به تأمین مالی بهتر و سریع‌تر شرکت‌ها کمک زیادی می‌کند. در این مقاله از خوارزمی انواع روش‌های مختلف برای پذیره نویسی را به شما توضیح می‌دهیم. یک تعریف ساده از پذیره نویسی پذیره نویسی در لغت به معنی «نوشتن و امضا کردن در پای سند و نوشته» است. در واقع، پذیره‌نویسی به تعهد انجام کار یا تعهد امری که در آن نوشته و سند شرح داده ‌شده، گفته می‌شود. هم‌چنین پذیره‌نویسی به معنی فرآیند خرید اوراق بهادار از ناشر یا نماینده قانونی او و پرداخت یا تعهد پرداخت وجه کامل آن طبق قرارداد نیز است. نگاه به پذیره نویسی از دید حقوق تجارت در حقوق تجارت و در مورد شرکت‌های سهامی، پذیره نویسی عبارت است از: تعهد پرداخت قیمت یک یا چند سهم از سهام شرکت پذیره نویسی، عملی است که به واسطه آن شخصی تعهد می‌کند قسمتی از سرمایه شرکت را تقبل کند و در شرکت سهامی عام شریک شود. موسسان شرکت سهامی عام، قسمتی از سرمایه را از طریق فروش سهام به مردم تأمین می‌کنند. طبق ماده ۳۸ قانون تجارت، شرکت سهامی عام، هنگامی تشکیل می‌گردد که کلیه سهام آن تأدیه شود. این بدان معنا است که تشکیل شرکت، زمانی امکان پذیر است که کل سرمایه چه از جانب موسسان و چه از طرف مردم تعهد شده باشد. فرایند پذیره نویسی چگونه است؟ مؤسسان یک شرکت معمولا قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق مراجعه به عموم تامین می‌کنند. آن‌ها این درخواست را از طریق اعلامیه پذیره‌نویسی به سایر افراد اعلام می‌کنند. افراد دیگر هم در صورت علاقه به درخواست آن‌ها پاسخ گفته و مقداری از سرمایه شرکت را تامین می کنند. این پاسخگویی افراد به مؤسسان را پذیره نویسی گویند که در واقع قبول پیشنهاد مؤسسان برای تامین قسمتی از سرمایه شرکت توسط دیگران است. در صورتی که تمام اوراق در مدت زمان تعیین شده به فروش نرسد، نهاد واسط باید با انعقاد قرارداد با متعهد پذیره‌نویسی، تمامی اوراق را به متعهد پذیره‌نویسی بفروشد و از این طریق وجه مورد نیاز شرکت را تامین کند. متعهد پذیره‌ نویسی شخصی است که خرید سهام پذیره‌نویسی نشده را ظرف زمان مقرر تعهد و تضمین می‌کند. این موضوع در رابطه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری نیز صدق می‌کند. چندی پیش دیدیم که دولت قبل از ایجاد امکان خرید و فروش برای واحدهای صندوق دارا یکم، اعلامیه ‌پذیره‌نویسی منتشر کرد. طی این اعلامیه اعلام شد که صندوقی خاص با این مشخصات قرار است در بورس فعالیت کند. با مشارکت مردم واحدهای این صندوق به فروش رفت و وجه مورد نیاز آن تامین شد. بعد از اتمام پذیره‌نویسی صندوق فعالیت خود را در بورس آغاز کرد. ساز و کار فراینده پذیره نویسی چگونه است؟ هنگامی که چند نفر قصد شروع فعالیتی به‌خصوص در یک صنعت خاص داشته باشند، ابتدا باید میزان سرمایه مورد نیاز برای راه‌اندازی یک مجموعه را تخمین بزنند. بعد از بررسی سرمایه مورد نیاز در صورتی که سرمایه آن‌ها برای احداث شرکت کافی نباشد، احتمالا به روش‌های تامین مالی موجود روی بیاورند. چگونه موسسین شرکت می‌توانند از طریق پذیره‌نویسی، اقدام به تامین مالی کنند؟ برای تاسیس یک شرکت سهامی عام، موسسین آن یک اظهارنامه تنظیم می‌کنند و آن را به اداره ثبت شرکت‌ها ارسال می‌کنند. مواردی مانند نام شرکت، موضوع فعالیت آن، تعداد سهام شرکت، مبلغ تعهد شده توسط موسسین و… همه و همه در این اظهارنامه ذکر می‌شود. بعد از کامل شدن اظهارنامه، طرح اساسنامه شرکت تهیه می‌شود. بعد از طرح اسانامه شرکت‌ها معمولا طرح اعلامیه پذیره‌ نویسی را تهیه می‌کنند. اعلامیه پذیره ‌نویسی معمولا در روزنامه، سایت شرکت و یا در بانکی که تعهد سهام نزد آن انجام می‌شود، در اختیار عموم مردم قرار می‌گیرد. نکته‌هایی در مورد تعداد و ویژگی‌های پذیره نویسان در شرکت سهامی عام باید یک هیئت مدیره متشکل از حداقل ۵ نفر از میان صاحبان سهم تشکیل شود. بنابراین تعداد پذیره‌نویسان باید به حدی باشد که تعداد شرکا از پنج نفر کمتر نباشد. قانون برای حداکثر تعداد شرکا، شرطی را تعیین نکرده و ممکن است این تعداد بین ۵ تا هزاران نفر باشد. روش‌های انجام پذیره نویسی معمولا پذیره‌نویسی به دو روش صورت می‌گیرد: تعهد پذیره‌نویسی بهترین کوشش تعهد پذیره نویسی چیست و چه مزیت‌هایی دارد؟ در تعهد پذیره‌ نویسی اگر اوراق بهادار ظرف مهلت مقرر به فروش نرسند، شخص تعهد می‌کند که آن اوراق را بخرد. به شخصی که اوراق را می‌خرد، «متعهد» یا «کارگزار» می‌گویند. «متعهد پذیره نویس» (Underwriter) شخص سومی است که در صورت فروش نرفتن اوراق بهادار در مدت تعیین ‌شده، خرید کل اوراق را بر عهده می‌گیرد. این شخص جدا از خریداران اوراق است. اگر اوراق فروش نرود، نهاد واسط، قراردادی با متعهد پذیره‌نویس منعقد می‌کند تا او اوراق باقی‌مانده را بخرد. در این فرآیند، کارگزار پذیره‌نویس، پس از بررسی سهام شرکت‌های متقاضی ورود به بازار بورس توسط کارشناسان خود، سهام را قیمت‌گذاری و ضمن معرفی شرکت برای عرضه اولیه، متعهد می‌شود که مابقی اوراق بهاداری که تا پایان دوره عرضه اولیه خریداری نشده ‌است را خریداری کند. کارگزار باید با ارائه وثیقه و شواهد دیگر به سازمان بورس این اطمینان را ایجاد کرده باشد که می‌تواند به تعهدات پذیره‌نویسی خود عمل کند. مزیت روش تعهد پذیره‌نویسی به روش‌های رایج دیگر عرضه اولیه در بورس این است که می‌تواند مانع سفته‌بازی و ایجاد قیمت کاذب شود. با بررسی‌های کارشناسی و قیمت‌گذاری با کیفیت در این روش، سهام به قیمت واقعی خود نزدیک‌تر می‌شود و ریسک سرمایه گذاری روی سهام شرکت‌های تازه‌وارد کاهش می‌یابد. برای اینکه اوراقی مطابق با این روش به فروش رود، لازم است ناشر درخواست انتشار اوراق از راه تعهد پذیره نویسی را ارائه دهد. شرکت تأمین سرمایه به عنوان متعهد پذیره‌نویسی و تامین‌کننده مالی فرآیند، وارد عمل می‌شود. سپس ناشر باید مبلغی را معادل ارزش کل اوراق از آن شرکت دریافت کند. بعد از آن، شرکت تامین سرمایه، اوراق را به قیمت دلخواه خود منتشر خواهد کرد. با انجام این فرآیند، متعهد پذیره‌نویس، نقش رهبری، مدیریت و هماهنگی را عهده‌دار می‌شود. تعهد پذیره‌نویسی در بند ۲۹ ماده ۱ قانون بورس اوراق بهادار ایران ذکر شده است. معرفی روش بهترین کوشش

پروانه تردد چیست و از چه سازمانی باید آن را اخذ کرد؟بدون شک شما بارها نام این کلمه را شنیده اید اما شاید در این زمینه سوالاتی داشته باشید مانند اینکه منظور دقیق این کلمه چیست؟ و یا اینکه در تمامی کشورها وجود دارد و همه افراد می توانند این پروانه را داشته باشند یا خیر؟ آیا برای اخذ این مدرک باید به سازمان خاصی مراجعه کرد؟ و یا اینکه پروانه تردد تنها مربوط به وسایل نقلیه خارجی است یا خیر؟ و سوالاتی از این قبیل. برای اینکه با این کلمه بیشتر آشنا شوید و به جواب سوالات خود در این زمینه برسید تا انتهای مطلب همراه ما باشید. همانطور که همه ی شما عزیزان می دانید کارهای مربوط به تجارت دارای قوانین خاص خود هستند که باید به طور کامل این قوانین رعایت شوند که اگر غیر از این باشد کسانی که می خواهند در این زمینه فعالیت کنند موفق نخواهند شد. بسیاری از شرکت ها هستند که در تمامی زمینه های مربوط به صادرات و واردات و گرفتن مدارک مورد نیاز به شما کمک کنند. برخی از تاجران هستند که چندین سال است که در این زمینه فعالیت می کنند و خود به تنهایی از پس تمامی کارهای برمی آیند.شاید این افراد قبل از اینکه وارد این بازار کار شوند مهارت های لازم را دیده اند و به تمامی قوانین آگاهی دارند اما برای افرادی که تازه وارد هستند جای نگرانی نیست و برای اینکه بتوانند در این زمینه پیشرفت کنند می توانند از این شرکت ها برای گرفتن مدارک مورد نیاز برای حمل و تقل کالاها وارداتی و یا صادراتی و گرفتن پروانه تردد کمک بگیرند. تعریف پروانه تردد شاید تا به اینجا چندان تعریف دقیقی از این مدرک نشده است اما به طور مختصر آن را توصیف خواهیم کرد. این مدرک نیز یکی از مدارک مهم در جهت حمل و نقل کالاهای وارداتی و صادراتی از مرز های بازرگان و سهلان است و شما برای اینکه بخواهید کالای خود را به کشور دیگر صادر کنید پس از طی کردن تمامی مراحل باید این مدرک مهم را نیز اخذ کرده باشید تا کالای شما در شهر و یا کشوری توقیف نشود و تمامی مراحل همانطور که پیش بینی کرده اید پیش برود. اگر چه امسال با مشکلات زیادی روبه و شده ایم و مراحل واردات و صادرات افت داشته است اما شما با مراجعه به شرکت های معتبر و اخذ بسیاری از مدارک از جمله پروانه تردد به راحتی می توانید به کار خود ادامه بدهید. مراحل صدور پروانه تردد اخذ این مدرک نیز مانند بسیاری از مدارک دیگر در این زمینه دارای مراحل متفاوتی است. همانطور که شما برای واردات و صادرات کالاها از نوع خاصی از حمل و نقل استفاده می کنید پروانه تردد نیز باید با توجه به نوع وسیله نقلیه شما با نوع کالا به ثبت می رسد. صادرات و واردات کالاها دارای مراحل بسیار زیادی است که باید تمامی آن ها بصورت قانونی طی شود تا اجازه ورود و خروج از کشور صادر شود. تمامی کشورها تمامی قوانین خاص خود را در این زمینه دارند و کسانی که در این زمینه فعالیت می کنند شاید اطلاعات کاملی را درباره آن ها داشته باشند شما نیز می توانید با در نظر گرفتن نوع حمل و نقل و کالای مورد نظر پروانه تردد را از این شرکت ها اخذ کنید. شاید در بسیاری از مناطق از جمله استان خوزستان بارها با وسیله های نقلیه با پلاک های اروند را دیده باشید و برایتان سوال پیش بیاید که چطور این ماشین های خارجی در کشور تردد می کند و گرفتن مجوزهای مربوط به این وسایل حمل و نقل به چه صورت است؟ هنگامی که افراد این ماشین ها را خریداری می کنند برای آن ها شرایطی وجود دارد که یکی از آن ها این است که تنها 15 روز می توانند خارج از استان تردد کنند. پس پروانه تردد تنها مربوط به حمل و نقل های خارج از کشور نیست و می تواند در داخل کشور نیز برای برخی از وسایل نقلیه شرایط خاصی از نظر تردد وجود داشته باشد. پروانه‌ تردد برای حمل و نقل کالاهای وارداتی و صادراتی به چه صورت است؟ پروانه تردد برای حمل و نقل کالاهای وارداتی و صادراتی به چه صورت است؟بارها نام صادرات و واردات کالاها را از مرزهای مختلف از جمله بازرگان و سهلان شنیده اید. کسانی که در زمینه صادرات و واردات انواع کالا فعالیت می کنند می دانند که پروانه تردد یکی از مهم ترین مدارک در زمینه کار تجارت است و بدون آن کالای مورد نظر شما برای صادرات به این کشور نمی تواند حتی از کشور خارج شود به همین دلیل برای اخذ آن باید به شرکت های معتبر در این زمینه مراجعه کرد. قوانین کشور امروزه به دلیل مشکلات بیماری بر روی تمامی کالاها حساسیت به خرج می دهد یعنی اگر شما قبلا برای صادرات و نوع حمل و نقل کالای خود ده مدرک را از سازمان های مختلف اخذ می کردید و در اختیار گمرک قرار می دادید تا مراحل تکمیل شود امروزه باید یازده مدرک را اخذ کنید. پروانه تردد تنها مربوط به صادرات انواع کالاها نیست و شامل تمامی کارهای مربوط به تجارت است و شما برای اینکه مدت زمان زیادی را صرف اخذ این مدرک نکنید و بتوانید کالای مورد نظر خود را سریع تر به دست کشور یا مشتری برسانید بهتر است به این شرکت ها مراجعه کنید چرا که افراد باتجربه تری در این زمینه وجود دارند که می توانند در مدت زمان کوتاه تر کارهای مربوط به اخذ پروانه تردد را برای شما انجام دهند. انواع حمل و نقل کالا و پروانه‌ تردد انواع حمل و نقل کالا و پروانه تردد: بدون شک تا به اینجا با تعریف این کلمه آشنا شده اید و می دانید که این مدرک یکی از مهم ترین مدارک در زمینه صادرات و واردات کالاها شناخته می شود. حمل و نقل کالاها دارای انواع مختلفی است و شما باید با توجه به نوع کالای خود نوع حمل و نقل آن را انتخاب کنید و مدارک لازم برای اخذ پروانه تردد را در دست داشته باشید.