اریک برن (شخصی که این مبحث را به روانشناسی وارد کرد) ساختار شخصیت را به سه صورت کودک درون، والد و بالغ تقسیم کرد. در واقع بهتر است بگوییم که هر فردی در طول زندگی خود و ایجاد گفت و گو بین خودش و دیگران در یکی از این حالت های شخصیتی دیده می شود.

1. نقش والد: تمامی اتفاقاتی که در کودکی (قبل از 5 سالگی) برای کودک رخ می دهد بعد شخصیتی والد او را به خوبی شکل می دهد. این اتفاقات بدون اینکه کودک سوالی بپرسد در ذهن او ثبت می شوند و آن ها را به راحتی می پذیرد.

برای مثال زمانی که به فرزندمان می گوییم از غریبه ها چیزی نگیر. یا زمانی که می گوییم اگر کسی لطفی در حق تو کرد باید از او تشکر کنی، این بعد شخصیتی را در او شکل می دهیم و فرزند ما تا زمان بزرگسالی می داند که نباید با غریبه ها خیلی صمیمی شود و اگر لطفی از جانب کسی دید حتما باید تشکر کند.

2. کودک: این بعد شخصیتی ما نیز تا زمان 5 سالگی تمام احساسات را در خود جای می دهد و آن ها را در کالبد خود ضبط می کند.

برای مثال فرزند من احساس خوشحالی می کند زمانی که پدرش او را در آغوش می گیرد. و این احساسات عمیقا در وجود او رخنه می کند و بخشی از وجود او را به خود اختصاص می دهد.