در واقع کودک تطبیق یافته یاد می گیرد که به شرایط و قوانین محیطی احترام بگذارد و متین تر رفتار کند. البته این مسئله همه اش به رفتار و آموزش های والدین بستگی دارد. چرا که کودک به پدر و مادر خود نگاه می کند و طبق آن رفتارهای او ساخته می شود. برای مثال اگر ببیند والدینش با رفتارهای تند و پرخاشگرانه خواسته هایشان را درخواست می کنند او نیز یاد می گیرد که هر وقت چیزی خواست طغیان کند و به خواسته اش برسد. برعکس این مسئله نیز وجود دارد. اگر ببیند پدر و مادرش خیلی آرام و متین و به صورت منطقی از هم درخواست می کنند او نیز آموزش می بیند که این گونه رفتار کند.

بنابر این کودک تطبیق یافته ما می تواند به دو شکل خود را بروز دهد:

1. کودک مطیع
2. کودک طغیانگر

کودک درون در زمان بزرگسالی

همه ما بزرگ تر و بزرگ تر می شویم. در این حین ما رفتارهای کودکانه خود را در درونمان حفظ می کنیم و با آن ها در شرایط مختلف حاضر می شویم.

برای مثال در یک لحظه تصمیم به انجام کارهای خطرناک می کنیم. کارهایی که شاید در حالت عادی از خود بروز ندهیم. زمانی که دیگران نیز به ما می گویند که این کار را نکن خطرناک است؛ ما دو رفتار ممکن است از خودمان نشان دهیم. اگر در کودکی عادت به طغیان داشته باشیم که اصلا حرف آن ها را نمی پذیریم و می گوییم دلم می خواهد فلان کار را انجام دهم. اما اگر کودک مطیعی باشیم می گوییم باشه دیگر ادامه نمی دهم و خطر را متوقف می کنیم.