1) مثبت و منفی بودن

کاراکتر شما مثبت است یا منفی؟ پاسخ این سوال نباید با پروسه قهرمان یا ضدقهرمان بودن کاراکتر اشتباه شود. مثلا در بازی جی‌تی‌ای شما قهرمانی در نقش یک دزد و خلافکار هستید و با وجود اینکه این شخصیت منفی است اما از بازی کردن با او لذت می‌برید.

در خیلی از بازی‌ها هویت شما ابعاد منفی دارد، اما هیچ کاراکتری در بازی نباید تماما سیاه یا تمام سفید باشد. اگر ویژگی‌های منفی را به کاراکتری نسبت می‌دهید، باید هدف و دلیل آن را مشخص کنید. مثلا اگر کاراکتر شما فردی خواخواه یا مغرور است، دلیلی دارد یا پیشینه‌‌ای در گذشته او دارد.

2) آنتاگونیست و پروتاگونیست

آنتاگونیست و پروتاگونیست دو تعریفی هستند که از فرهنگ یونانی وارد دنیای داستان‌ نویسی شده‌اند و ویژگی‌های اساطیری را شکل می‌دهند. امروز شما این اصطلاحات را در دنیای کامیک‌هایی مانند مارول نیز می‌شنوید و مثلا برای بتمن لفظ پروتاگونیست را به ‌کار می‌برید.

پروتاگونیست در فرهنگ یونانی به معنای قهرمان (Hero) یا سخنگوی اصلی در مجادله و مباحثه است. در داستان‌های اساطیری نمونه آن را در شاهنامه همانند سهراب و سیاوش و در هملت و رومئو و ژولیت مشاهده می‌کنیم.

آنتاگونیست دقیقا مفهومی ضد با پروتاگونیست دارد و به معنای ضد قهرمان، هماورد و رقیب است. آنتاگونیست‌ها نباید موجوداتی تک‌بعدی و بی‌احساس باشند و باید هویت آن‌ها نیز مانند پروتاگونیست شکل بگیرد.

3) طراحی کاراکتر بر اساس MBTI

خیلی از دیزاینرها، ویژگی‌های شخصیتی کاراکتر را با استفاده از MBTI شکل می‌دهند. MBTI شامل چهار بخش هویتی می‌شود: بخش اول که با حرف I یا E نشان داده می‌شود به درون‌گرا (Introvert) یا برون‌گرا (Extrovert) بودن فرد اشاره دارد. بخش دوم با N یا S نمایش داده می‌شود و بیشتر ویژگی‌های حسی (Intuitive) و شهودی (Sensing) بودن فرد را مورد بررسی قرار می‌دهد.

بخش سوم با حروف T و F نمایش داده می‌شود و منطقی بودن (Thinking) یا احساسی بودن (Feeling) کاراکتر را شکل می‌دهد و بخش آخر با P یا J نمایش داده می‌شود و نمایانگر ادراکی (Perceiving) یا قضاوتی بودن (Judging) کاراکتر است.

 برای مثال، من فردی با خصوصیات INTJ هستم. یعنی درونگرا، شهودی، منطقی و قضاوتی به‌حساب می‌آیم. به همین ترتیب می‌توانید این خصوصیات را برای کاراکتر خود در نظر بگیرید و ویژگی‌های روانی و درونی او را شکل دهید. البته بسیاری از روانشناسان این خصوصیات را غیرمعتبر دانسته‌اند، زیرا انسان‌ها مدام در حال تغییرند و چند ویژگی ثابت نمی‌تواند آن‌ها را به خوبی توصیف کند.

4) دینامیک و استاتیک بودن

داینامیک (Dynamic) و استاتیک (Static) بودن کاراکترها از دیگر ویژگی‌های کاراکتر در بازی است که کاربرد بسیاری دارد و محوریت داستان را شکل می‌دهد. کاراکتر داینامیک، کاراکتری است که با دیگر کاراکترها و دشمنان در چالش است و کاراکتر استاتیک کاراکتری است که با خودش در چالش قرار می‌گیرد. چالش‌های درونی‌اش می‌توانند بین آینده و گذشته با باورهایش باشد.

5) خودآگاه و ناخودآگاه بودن

در واقع، فرد یا کاراکتر خودآگاه (Conscious)، کاراکتری است که از هدف و معنای آن به‌خوبی اطلاع دارد و دقیقا وضعیتش با خودش مشخص است. کاراکتر ناخودآگاه (Unconscious)، کاراکتری است که فکر می‌کند هدف خود را می‌داند ولی در اصل، مدام در شک و تردید بین درستی و نادرستی هدف خودش است.

6) الماس فریمن (Freeman’s Diamond)

برای طراحی هر کاراکتر لازم است که یک سیستم طراحی شود. این سیستم در 4 بخش تقسیم می‌شود:

1. شی/کاراکتر
2. خصوصیات
3. رفتارها
4. روابط

این بخش‌ها می‌توانند چهار بخش لوزی الماس فریمن را شکل دهند. برای مثال بیایید کاراکتر پک‌من را در نظر بگیریم.

1. شی یا کاراکتر پکمن است.
2. زرد رنگ است و در فضای بازی قرار می‌گیرد.
3. امکان حرکت کردن به چهار جهت دارد.
4. با نقطه‌ها رابطه دارد و می‌تواند آن‌ها را بخورد، با دشمنان یا روح‌ها رابطه دارد و در مقابل آن‌ها قرار دارد، با پاور پیلز‌ها (Power pills) رابطه دارد و با خوردن آن‌ها قدرت می‌گیرد.

الماس فریمن می‌گوید که برای واقع‌گرا بودن کاراکتر خود باید برای آن‌ها نقطه ضعف‌های انسانی قرار دهید. رازهای مخفی، گذشته‌ای سیاه، احساس گناه کردن، بی‌اخلاقی، عصبی بودن و.. می‌توانند از نقاط ضعف درونی کاراکتر باشند. همچنین باید بر اساس ویژگی‌های درونی کاراکتر مانعی برای هدف او وجود داشته باشد که می‌تواند ترس شخصی، بیماری، محدودیت یا.. باشد.

البته الماس فریمن خود بحثی طولانی و پیچیده دارد و نیازمند دانش بیشتر است و همه آن در یک مطلب نمی‌گنجد و می‌تواند برای خود مطلب و کلاسی جداگانه باشد.

طراحی بیرونی کاراکتر

ویژگی‌های ظاهری کاراکتر، باید بر اساس ویژگی‌های درونی کاراکتر شکل بگیرند. ظاهر کاراکتر می‌تواند شامل چند بخش ظاهر، اندام، نحوه پوشش، کیفیت صدا و نحوه رفتارهای فیزیکی کاراکتر مانند نحوه راه رفتن باشد. دیزاینر وظیفه دارد به آرتیست بگوید که هر کاراکتر چه ظاهری دارد، چگونه لباس می‌پوشد، فرد شلخته یا منظمی است و بر اساس آن، آرتیست ظاهر کاراکتر را طراحی کند.

در واقع ظاهر و باطن کاراکتر رابطه دوسویه دارند و در یک راستا بر حس و حالی که به پلیر می‌دهند، تاثیر می‌گذارند. مثلا نجوه پوشش اسپایدرمن نشان می‌دهد که چه قابلیت‌هایی دارد و چه اهدافی را دنبال می‌کند. ظاهر بازی بیشتر بر اساس آرت و انیشمیشن بازی شکل می‌گیرد و می‌تواند حتی شامل اندازه و سایز و مدل کاراکتر نیز بشود.

بعضی از پوشش‌ها نماد هستند. مثلا شما می‌توانید با پوششی هندی در بازیتان فضای هندی و بودایی را نمایش دهید. لباس فراعنه و مومیایی‌ها نماد بازی‌های معمایی مصری هستند و زره و ضدگلوله نماد کاراکتری آماده به جنگ هستند.

البته در اینجا ظاهر و پوشش می‌تواند بسته به جنسیت کاراکتر عوض شود و مثلا برای کاراکترهای زن نیاز به طراحی موها و نحوه بسته شدن آن‌ها، لباس‌ها و تن صدای متفاوت است. هرچند که این طراحی‌ها می‌تواند با لباسی کاملا عادی برای زنان و مدل موهای کوتاه باشد.

نمایش کاراکتر در بازی

حالا که ظاهر و باطن کاراکتر خود را طراحی کرده‌اید، زمان آن رسیده که آن را در دنیای بازیتان نمایش دهید. اشتباه نکنید! شما قرار نیست تمام اطلاعاتی که خودتان از کاراکتر دارید را یک‌جا به مخاطب تحویل دهید. ویژگی‌های کاراکتر نباید آشکار و هویدا بازگو شود بلکه این مخاطب است که باید با کاراکتر روبه‌رو شود و ویژگی‌های او را بفهمد.

شاید پیچیده به‌نظر برسد. اما شخصیت همه ما انسان‌ها نیز بر اساس تغییرات و چالش‌ها تغییر می‌کند و واکنش‌های متفاوتی بر اساس ویژگی‌های درونی خودمان نشان می‌دهیم. کاراکتر بازی نیز دقیقا همین‌طور است. چالش‌ها و ماموریت‌ها در بازی طراحی می‌شوند و کاراکتر بر اساس آن واکنش نشان می‌دهد.

از طرفی دیگر باید در نظر بگیرید که همانطور که واکنش‌ها بر اساس چالش‌های بازی طراحی می‌شوند، چالش‌های بازی نیز باید بر اساس هویت کاراکتر طراحی شوند. نقطه ضعف‌هایی که برای کاراکترتان در نظر گرفته‌اید اینجا به کمک شما می‌آیند و چالش‌ها، تله‌ها و دشمن‌های بازی را پدید می‌آورند.

کاراکترها با چهار پارامتر اصلی در بازی نمایش داده می‌شوند. رابطه با خودشان، رابطه با دیگران، رابطه با فعالیت‌ها و رابطه با زمان. در مورد اول مثلا می‌توان گفت که کاراکتر فردی متفکر است، در رابطه با دیگران فردی اجتماعی، در رابطه با فعالیت‌ها فردی نامنظم و در رابطه با زمان فردی بی‌پروا است.

یکی از نکاتی که باید در طراحی کاراکتر اصلی بازی خودتان در نظر بگیرید، خستگی ناپذیر بودن او در برابر چالش‌هاست. بر اساس ویژگی‌های شخصیتی، ممکن است کاراکتر شما گاهی نا امید شود یا از تلاش دست بکشد اما باید پس از آن باز به میدان برگردد و نشان دهد که یک جنگ‌جو واقعی است، چالش‌های پیش رو را از بین می‌برد و مسیر خود را هموار می‌سازد. زیرا این قابلیتی است که پلیرها در بازی دارند، اگر کاراکتر در بازی نا امید شود، پلیر نیز نا امید می‌شود و دست از بازی کردن می‌کشد.

یکی دیگر از پارامترهایی که در نمایش بازی باید درنظر بگیرید، قابلیت توسعه یافتن کاراکتر است. انسان‌ها نیز در زندگی روزانه خود دائما در حال رشد و یادگیری مهارت‌های جدید است. موجودات در دنیای ما پویا هستند و میل به پویایی دارند؛ پس کاراکتری که طراحی می‌کنید نیز باید در روند بازی پیشرفت کند و قابلیت‌های جدید به‌دست آورد.

بر اساس ویژگی‌های اصلی کاراکتر، او می‌تواند بعد از رد کردن هر مرحله و در اصطلاح لول آپ شدن (Level UP)، قابلیتی جدید برای مقابله با دشمن یا تله‌ها، اسلحه‌ای جدید، رفتاری تازه یا مهارتی پیدا کند که در مرحله‌های قبلی نداشته است. این پارامتر هم به پیش بردن داستان کمک می‌کند و هم پویایی، قابل توسعه بودن و واقعی بودن کاراکتر شما را تثبیت می‌کند.

یکی دیگر از اصلی‌ترین راه‌های نمایش کاراکتر در بازی انتخاب صحیح دیالوگ‌ برای اوست. دیالوگ‌ها می‌توانند در سه دسته قرار بگیرند. دیالوگ‌هایی که کاراکتر با خودش دارد، دیالوگ‌هایی که کاراکتر با دیگران دارد، دیالوگ‌هایی که کاراکترهای دیگر درباره کاراکتر اصلی دارند و نظر خود را نسبت به او اعلام می‌کنند.

انتخاب صحیح و به‌جای این دیالوگ‌ها کمک بسیار زیادی به روند بازی و نمایش کاراکتر می‌کند. مثلا دیالوگ‌های دو برادر سیاه‌پوست با جوئل و الی را در لست‌آف‌آس 1 در نظر بگیرید. این دیالوگ‌ها حس ما نسبت به آن دو برادر را تغییر می‌‌دهند و زمانی که آن‌ها را از دست می‌دهیم، واقعا برای آن‌ها به عذا می‌نشینیم و ساعت‌ها به حرف‌های پرمعنایشان فکر می‌کنیم.