تا چندین سال پیش، روش حمل و نقل بین‌المللی کالا در ارتباط با مقررات گمرکی در دنیا، نوعی بود که هر کشوری بر اساس ضوابط خاص خود عمل می‌کرد که این امر سبب شده بود که در حمل بارها به ویژه بارهای ترانزیتی مشکلاتی به وجود آید. که ضمن آن که کالا وارد می‌شد و از طرفی شرکت‌های حمل و نقل کننده ناگریز بودند بر اساس مقررات گمرکی هر کشوری مبالغی تضمین گمرکی که گاهی غیر قابل پرداخت بود در مرزهای ترانزیتی بپردازند که تامین این نظر خود مشکل بزرگی را ایجاد ساخته بود.

بنابراین تشریفات گمرکی ترانزیت در کشورهای مختلف موجب کندی حمل و نقل بین‌المللی می‌گردید تا جایی که کنترل‌های متعدد و توزیع ضمانت‌نامه‌های مختلف و تکمیل اظهارنامه‌های ترانزیتی مبادله کالا بین کشورهای مختلف را محدود نموده که این موانع در حمل و نقل زمینی به مراتب محسوس‌تر است و بدین ترتیب هر کشوری کوشش داشت با عقد قراردادهای ترانزیت خصوصی به رفع این مشکلات بپردازد که تا اندازه‌ای این مشکلات تسهیل شده بود ولی از آن جایی که مسائلی همیشه در هنگام عقد این نوع قراردادها مطرح می‌شد و کشورهای مسیر ترانزیت با استفاده از احتیاج طرف مقابل آوانس‌های خاصی را مطالبه می‌کردند که گاهی غیر عملی و در صورت پذیرش آنها ناگریز منافع را چه از نظر سیاسی و چه از نظر اقتصادی از دست می‌داد.

این مشکلات از کلیه جوانب سبب شد که موضوع به قسمت اقتصادی و بازرگانی و گمرکی سازمان‌ ملل کشانده شود که با توصیه این سازمان در ۱۵ ژانویه ۱۹۵۹ زیر نظر شورای گمرکی وابسته به سازمان ملل در ژنو موافقت نامه ای مطرح و به امضا رسید که به طور کلی روش حمل و نقل بین‌المللی جاده‌ای را تغییر داد و تسهیلات فراوانی را از نظر ارزیابی کالا، تضمین کالا و به طور کلی نحوه برخورد با مقررات گمرکی کشورها به وجود آورد بدین ترتیب سازمانی بنام ایرو (IRO) به وجود آمد. اتحادیه حمل و نقل یا (IRO)  که وابسته به سازمان ملل است این کنوانسیون را طوری طراحی نموده است که ضمن حفظ نظارت‌های گمرکی، تشریفات ترانزیت به حداقل ممکن کاهش یابد.

حمل و نقل بین المللی جاده ای 

اگر برای شما سوال است که بهترین روش حمل و نقل بین المللی چیست؟ باید بگوییم که استفاده از جاده برای حمل و نقل در فاصله نزدیک بهترین گزینه است. چرا که از نظر هزینه و زمان خریدار یا فروشنده را اذیت نمی‌کند. می‌تواند انعطاف‌پذیرترین گزینه برای تجارت بین المللی باشد. این روش معمولاً سریع و کارآمد است.

مزایای حمل و نقل بین المللی جاده ای

• کم هزینه است.
• امکان استفاده از شبکه‌های گسترده جاده‌ای وجود دارد.
• امکان برنامه ریزی حمل و نقل و ردیابی محل کالاها وجود دارد.
• تحویل ایمن و خصوصی است.

خطرات یا معایب حمل و نقل جاده‌ای

• مسافت‌های طولانی زمین می‌تواند زمان بیشتری ببرد.
• ممکن است تاخیر به خاطر ترافیک و خرابی وجود داشته باشد.
• خطر آسیب دیدن کالاها به ویژه در مسافت‌های طولانی وجود دارد.
• عوارض عوارض در برخی کشورها زیاد است.
• مقررات مختلف جاده و ترافیک در برخی کشورها محدود کننده و آزار دهنده است.

می‌توان وسایل نقلیه شخصی یا حامل خود را به راحتی انتخاب کرد. برای کار با وسایل نقلیه شخصی خود، باید مجوزها، هزینه سوخت، مقررات، آموزش راننده و مالیات را در نظر بگیرید.

حمل و نقل بین‌المللی کالاهای خطرناک از طریق جاده تابع مقررات بین‌المللی به ویژه توافق‌نامه کشور مربوطه در مورد حمل و نقل بین المللی کالاهای خطرناک از طریق جاده است. رانندگان وسایل نقلیه حامل کالاهای خطرناک باید گواهی آموزش‌های در مورد کالاهای خطرناک داشته باشند. کلیه رانندگان وسایل نقلیه تجاری که حامل کالاهای خطرناک هستند، باید آزمون‌های خاصی را بگذرانند و با استانداردهای حمل این نوع کالا کاملاً آشنا باشند. این دسته کالاها به عنوان کالای خطرناک تعریف می‌شوندکه شامل: مواد خورنده، مواد منفجره، مایعات و مواد جامد قابل اشتعال، گازها، مواد اکسید کننده، مواد رادیواکتیو و مواد سمی و اسلحه و .. هستند.